بررسي تراكم استخوان و برخي متغيرهاي آنتروپومتري و رابطه آنها در مردان ورزشكار و غير ورزشكار

زمينه و هدف: كاهش تراكم استخوان معضلي است كه به تدريج به بيماري پوكي استخوان تبديل مي شود. ورزش مي تواند از طريق مكانيسم‌هاي متعدد مانند تغيير در برخي متغيرهاي آنتروپومتري در پيشگيري از پوكي استخوان موثر واقع شود. هدف از تحقيق حاضر بررسي مقدار تراكم استخوان و برخي متغيرهاي آنتروپومتري و رابطه بين آنها در مردان 50 تا70 ساله ورزشكار و غير ورزشكار است. روش كار:30 مرد ورزشكار و 30 مرد غير ورزشكار 50-70 ساله در تحقيق حاضر شركت كردند. تراكم استخوان و متغيرهاي آنتروپومتري آنها اندازه‌گيري شد. از آزمون t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون براي ارزيابي داده ها استفاده گرديد. يافته‌ها: در گروه ورزشكار مقدار تراكم استخوان ران و كمر و نيز وزن عضله به طور معناداري بالاتر از گروه غير ورزشكار بود (0.01 p ). بررسي رابطه بين تراكم استخوان و متغيرهاي آنتروپومتري در كل آزمودني ها نشان داد كه بين تراكم استخوان با وزن (0.05 p )، وزن عضله (0.01 p ) و قد (0.05 p ) رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. اما نتايج اين بررسي در گروه‌هاي كنترل و تجربي به صورت جداگانه، نشان داد كه تنها در گروه تجربي ارتباط مثبت و معناداري بين تراكم استخوان ران و وزن عضله (0.01 lt; p ) وجود دارد. نتيجه‌گيري: شركت منظم در فعاليت‌هاي بدني با شدت و مدت مناسب، مي‌تواند از طريق افزايش مقدار عضله و تراكم استخوان بر رابطه بين تراكم استخوان و متغيرهاي آنتروپومتري تاثير گذار باشد. بنابراين در مقايسه نتايج تحقيقات بايد به ورزشكار بودن يا نبودن افراد توجه شود.