بررسي علل عدم گزارش خطاهاي پزشكي از ديدگاه مديران پرستاري بيمارستان فيروزگردر سال 1391

زمينه و هدف: آشكارسازي خطاها به عنوان اساس حفظ و ارتقاي ايمني بيمار شناخته شده است. با وجود تعهد اخلاقي و حرفه اي ارائه دهندگان خدمات به افشاي موارد خطا، گزارش خطاها در بين پرستاران بسيار كمتر از ميزان واقعي آن است. هدف از اين مطالعه بررسي علل عدم گزارش خطاهاي پزشكي از ديدگاه مديران پرستاري در بيمارستان فيروزگر بود. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي، در سال 1391 در بين كليه سوپروايزران و سرپرستاران بخش هاي درماني بيمارستان فيروزگر انجام گرفت. ابزار گرد آوري داده ها پرسشنامه اي دو قسمتي بود. قسمت اول پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافيك و قسمت دوم پرسشنامه در رابطه با عوامل موثر در عدم گزارش خطا بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  مورد تحليل قرار گرفت.  يافته‌ها: در پژوهش حاضر علل عدم گزارش خطا در چهار دسته طبقه بندي شده است. طبق نتايج، ترس از مواخذه سرپرست مستقيم، حجم كار بالا، در معرض اتهام بودن فرد و بي فايده دانستن گزارش خطا از اهميت بالايي برخوردار بودند. همچنين ايجاد كار اضافي براي فرد (براي گزارش دادن) و از دست دادن شهرت و يا شغل از ديدگاه هر دو گروه داراي بيشترين اهميت بودند. هزينه اثربخش نبودن گزارش دهي از ديدگاه سوپروايزران داراي كمترين اهميت، اما از نظر سرپرستاران داراي بيشترين اهميت بود و همچنين امكان لغو قرارداد از ديدگاه سوپروايزران بيشترين اهميت و از نظر سرپرستاران كمترين اهميت را داشت. نتيجه گيري: بر اساس مطالعه حاضر ترس از پيامدهاي گزارش دهي يكي از علل مهم گزارش نكردن اشتباهات بود. در نتيجه، لزوم ايجاد سيستم كارآمد گزارش دهي و ثبت خطا با به حداقل رساندن موانع گزارش دهي ضروري به نظر مي رسد. بنابراين مديران بايد واكنش مثبت در قبال گزارش دهي خطاها در پرستاران داشته باشند.