بررسي ارزش پيش گوئي كننده شاخص توانايي انجام كار جهت پيش بيني مرخصي هاي استعلاجي و از كار افتادگي هاي ناشي از كار

زمينه وهدف: يكي از مشكلات جهان صنعتي كنوني خروج زودرس كارگران از محيط كار است. هدف از اين تحقيق معرفي شاخصي براي ارزيابي توانايي انجام كار در كارگران است تا به كمك اين شاخص بتوان كارگران در معرض خطر ناتواني و يا خروج زودرس از محيط كار را شناسايي نمود. روش كار: جمعيت مورد مطالعه در اين بررسي شامل كارگران شاغل در نيروگاه برق منتظر قائم  بوده است كه تحت معاينات دوره اي قرارگرفتند . كليه كارگران از زمان معاينات تا انتهاي سال پيگيري گرديده و شاخص توانائي انجام كار در آن ها سنجش شد. جهت گرد آوري اطلاعات از پرسش نامه شاخص توانايي انجام كار (Work Ability Index  ) استفاده شد. براي آناليز داده ها از مدل همبستگي ورگرسيون چند عاملي استفاده گرديد. يافته ها: مطالعه حاضر از نوع كاربردي مقطعي بوده است. در اين مطالعه شاخص توانايي كار در385 نفر ازكارگران شاغل در نيروگاه توليد برق منتظر قائم مورد بررسي قرار گرفت. ميانگين امتياز شاخص توانايي كار در مطالعه حاضر (6.1±)39.169 به دست آمد. اين امتياز بر اساس معيارهاي بهداشت شغلي كشور فنلاند كه پايه گذار استفاده ازاين پرسش نامه هستند در سطح خوب (43-37) قرار مي گيرد. در اين مطالعه با افزايش سن كارگران ميزان شاخص توانايي كار به طور معنا داري كاهش پيدا كرده است. در اين مطالعه ارتباط معناداري بين افرايش سطح توده بدني و شاخص توانايي كار به دست نيامد. همچنين بين ميزان استفاده از مرخصي هاي استعلاجي و شاخص توانايي كار ارتباط معني دار و معكوسي وجود دارد به گونه اي كه با كاهش شاخص توانايي كار ميزان مرخصي استعلاجي افزايش مي يابد . نتيجه گيري: شاخص توانايي كار بر اساس اين پرسش نامه مجموعه اي مشتمل بر7 ايتم است كه بر روي يكديگر تاثير متقابل دارند. توانايي انجام كارفعلي، تعداد بيماري هاي تشخيص داده شده توسط پزشك ، و اختلال در انجام كاربه دليل بيماري مي تواند توجيه كننده تاثير افرايش مرخصي هاي استعلاجي باكاهش توانايي كار باشد. دو علت مهم خروج زودتر از موعد از محيط كار تاخير ورود نيروي كار جوان به بازار كاربه دليل تحصيلات طولاني مدت و خروج زودتر ازموعد افراد مسن كه علت مهم تري مي باشد.