مطالعه اثر محروميت كوتاه مدت از خواب متناقض بر نوروژنز ناحيه هيپوكامپ و حافظه فضايي موشهاي صحرايي نر بالغ

زمينه و هدف: خواب يك ريتم بيولوژيك سيركادين پديده فيزيولوژيك فراگيري مي باشد كه در همه گونه هاي مهره داران ديده مي شود و شامل دو بخش (Rapid Eye Movement) REM و nonREM مي باشد. محروميت كامل يا نسبي ازخواب باعث بروز اختلالات شناختي مي گردد. اختلالات شناختي متعاقب محروميت از خواب احتمالا ناشي از تغييرات سلولي در بعضي از نواحي مغزي درگير در اين پديده مي باشد. با توجه به نقش هيپوكامپ در فعاليت هاي شناختي و همچنين ادامه نوروژنز در ان، در تحقيق حاضر اثر محروميت كوتاه مدت از خواب REM برنوروژنز و حافظه موشهاي صحرايي نر مطالعه گرديد. روش كار: اين تحقيق بر روي 24 سر موش صحرائي نر بالغ نژاد ويستار كه به طور تصادفي در 3 گروه تقسيم شدند انجام گرفت. از روش سكو براي القاي محروميت 72 ساعت از خواب REM، از ماز آبي موريس براي بررسي حافظه و از رنگ آميزي Brdu جهت مطالعه نوروژنز ناحيه هيپوكامپ استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آناليز و سطح 0.05 p معني دار تلقي گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه محروميت از خواب REM در مقايسه با گروه كنترل بر شاخص هاي حافظه اثر معني داري داشته است. همچنين نوروژنز در ناحيه هيپوكامپ گروه آزمايش در مقايسه با گروه شاهد كاهش معني داري را نشان داد. نتيجه گيري: اختلال در فعاليت هاي شناختي شامل حافظه فضايي و جهت يابي متعاقب محروميت از خواب REM با تغييرات سلولي برخي از نواحي مغز كه مستقيما با مراكز درگير در كنترل پديده خواب مرتبط نمي باشند همراه است.