بررسي سلامت عمومي و عوامل مرتبط با آن در زنان يائسه شهر اهواز سال 1392

زمينه و هدف: ارتقاي سلامتي و فراهم بودن احساس خوب بودن در هر يك از دوره هاي زندگي يك زن، كيفيت زندگي بهتري را براي او رقم زده و ثمرات زيادي براي يك جامعه به بار خواهد آورد. از جمله دوران حساس زندگي يك زن يائسگي ميباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي سلامت عمومي و عوامل مرتبط با آن، به عنوان اولين مرحله در جهت برنامه ريزي ها و ارائه راهكارهاي مناسب براي حل مشكل آنان انجام گرديد. روشكار: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي است كه بر روي 600 زن يائسه داراي شرايط ورود به مطالعه در سال 1392 انجام شد. نمونه گيري به صورت خوشه اي، 40 بلوك از هر 4 منطقه شهر به صورت تصادفي انتخاب شد. اطلاعات مطالعه با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته ويژگي هاي دموگرافيك و پرسش نامه استاندارد 28 سوالي سلامت عمومي گلدنبرگ جمع آوري گرديد. پس از جمع آوري اطلاعات داده ها كد گذاري شده و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آمار توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بيشترين و كمترين اختلال به ترتيب 54/2 درصد در كاركرد اجتماعي و 8/2 درصد در افسردگي بود. درارتباط سنجي بين سن با آيتم هاي سلامت عمومي و نمره كل ارتباط معني دار وجود داشت. تحصيلات با تمام آيتم ها و نمره كل رابطه معني دار معكوس و در ارتباط سنجي ساير ويژگي هاي دموگرافيك رابطه معني دار ديده شد. نتيجه گيري: درصد قابل توجهي از زنان در سن يائسگي داراي اختلال در سلامت عمومي خود بوده كه با برخي از ويژگي هاي فردي زنان مرتبط است و پديده ي يائسگي ميتواند عاملي در جهت ايجاد، تداوم و يا مضاعف شدن آن باشد.