درك تجارب پس از طلاق در زنان: يك پژوهش كيفي

زمينه و هدف: طلاق يك واقعيت اجتماعي و تغييري غيرقابل پيش بيني در وضعيت تاهل است. پژوهش حاضر با هدف درك تجارب بعد از طلاق در زنان، مبتني بر پارادايم ساخت گرايي اجتماعي انجام شده است. روش كار: در اين مطالعه كيفي كه با رويكرد نظريه پايه انجام شد 26 زن مطلقه،3 نفر از دوستان و آشنايان آنان، 1 نفر وكيل، 5 نفركارشناس كميته امداد امام خميني، 3 نفر مشاور املاك و 2 نفركارشناس بيمه مشاركت داشتند. داده ها از طريق مصاحبه هاي باز و مشاهده جمع آوري شد و مبتني بر روش استراس و كوربين اناليز شد. يافته ها: بعد از تحليل تجارب مشاركت كنندگان، يك مقوله مركزي با عنوان پذيرش اجتماعي به عنوان مهمترين دغدغه رواني -اجتماعي ظهور يافت كه نشان مي داد پذيرش زن در جامعه مبتني بر وضعيت تاهل تفسير مي شود. يافته ها در پنج طبقه اصلي شامل بي اعتبار شدن ، نگرش اجتماعي ، محروميت ، از خود بيگانگي و تعليق قرار گرفت. همچنين زيرطبقات حمايت ، مطلقگي ، نابرابري اجتماعي و ناخودكارآمدي ، درون بافت هاي اجتماعي ، كژكاركردهاي قانوني ، تاثير منفي روي سلامت ، طرد ، تهديد هويت جنسيتي و تهديد هويت اجتماعي ، گرايش هاي معنوي و منزوي شدن در تببين عدم پذيرش اجتماعي زنان بعد از طلاق شناسايي شد. نتيجه گيري: زنان مطلقه در جامعه با چالش هايي مواجه مي شوند. از مهمترين دغدغه هاي كشف شده در بين زنان مشاركت كننده در اين مطالعه تبعيض جنسيتي بدنبال تغيير وضعيت تاهل، ناپذيرا بودن و به حاشيه رانده شدن زن بدنبال طلاق است.