بررسي نتايج استئوتومي پروگزيمال متاتارس اول و روش ماك برايد در بيماران با دفرميتي هالوكس والگوس

زمينه و هدف: دفورميتي هالوكس والگوس يك بيماري شايع و ناتوان كننده ميباشد. استئوتومي پروگزيمال متاتارس اول همراه با عمل ماك برايد بونيونكتومي يك روش شايع براي اصلاح اين دفورميتي است. هدف از اين مطالعه بررسي نتايج اين عمل در بيمارستان رسول اكرم ايران مي باشد. روش بررسي: تعداد 50 مورد دفورميتي هالوكس والگوس در 48 بيمار در مدت پنج سال (13891384) در بيمارستان رسول اكرم تهران كه با روش فوق درمان شده بودند تحت بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه ميانگين زواياي هالوكس والگوس (HVA) و بين متاتارسي (IMA) و درد قبل و بعد از جراحي مقايسه و همچنين ميزان رضايتمندي بيماران عوارض اين عمل بررسي شدند. يافته ها: ميانگين اصلاح زوايا براي IMA و HVA به ترتيب 6.5 با انحراف معيار 2.56 و 27.9 درجه با انحراف معيار 1.65 بود. در 28 بيمار (58%) رضايتمندي در حد خوب بود و بين ميزان اصلاح زوايا و رضايتمندي بيماران ارتباط معني دار وجود داشت (056/0p lt;). ميانگين سني بيماران 41 سال بود. درد پس از جراحي در 38 بيمار (79%) كاهش و در 10 بيمار (20%) دامنه حركات مفصل كاهش پيدا كرده بود. در 4 بيمار (8%) جوش خوردگي نا مناسب با درجات خفيف ديده شد. هيچ موردي از استئونكروز درسر متاتارس و عفونت و جوش نخوردن و دفورميتي هالوكس واروس ديده نشد. نتيجه گيري: استئوتومي پروگزيمال متاتارس اول و ماك برايدبونيونكتومي روشي قابل قبول براي اصلاح هالوكس والگو س با درجات متوسط تا شديد دربيماران با توجه به عوارض پائين و نتايج خوب اين عمل در اين مطالعه مي باشد. درد باقيمانده و خشكي مفصل از عوارض عمده آن است.