اثربخشي زوج درماني گروهي كوتاه مدت راه حل محور بر بهبود كيفيت روابط زناشويي زنان

زمينه و هدف: درمان كوتاه مدت راه حل محور يكي از شاخه هاي رويكرد پست مدرن در حيطه خانواده درماني و زوج درماني است كه با تمركز بر يافتن راه حلها به درمان مشكلات مي پردازد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشي زوج درماني گروهي كوتاه مدت راه حل محور بر بهبود كيفيت روابط زناشويي زنان انجام شد. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي و با بهره گيري از طرح پيش آزمون پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان متاهل مراجعه كننده به مركز همياران سلامت روان شهرستان بجنورد در سال 1392 بودند. 30 نفر از زنان به شيوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه وضعيت زناشويي گلومبوك راست (گريمس) (The Golombok-Rust Inventory of Marital State Questionnaire) بود كه توسط شركت كنندگان در مراحل پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (يك ماهه) تكميل شد. گروه آزمايش مداخله را به مدت 7 جلسه 1.5 ساعته دريافت نمودند اما براي گروه كنترل مداخله اي ارايه نگرديد. براي تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS18 و روش هاي آمار توصيفي و تحليل كواريانس تك متغيره استفاده گرديد.  يافته ها : نتايج آناليز كوواريانس نشان داد كه زوج درماني كوتاه مدت راه حل محور باعث بهبود كيفيت روابط زناشويي زنان گروه آزمايش شده و نتايج در دوره پيگيري نيز از ثبات لازم برخوردار بوده است. نتيجه گيري: نتايج بيانگر  اين است كه مي توان از مداخله ي درماني راه حل محور در جهت بهبود و ارتقاء كيفيت روابط زناشويي استفاده كرد.