مدل‌سازي توام داده‌هاي بقا و طولي و كاربرد آن در بررسي عوامل موثر بر آسيب حاد كليوي

زمينه و هدف: در بسياري از كارآزمايي هاي باليني و مطالعات پزشكي داده هاي بقا به همراه اندازه هاي مكرر جمع‌آوري مي شوند. وقتي هر دوي اين خروجي ها از يك فرد مشخص ثبت شده و متغير بقا به نشانگر زيستي طولي وابسته باشد، استفاده از مدل توام بقا و طولي توصيه مي‌شود. روش كار: در اين مطالعه گذشته نگر، 84 بيمار كه تحت جراحي باي پس عروق كرونري قرار گرفته و طي سال‌هاي 80 تا 88، پس از جراحي در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان جماران تهران، بستري بودند، براي مطالعه انتخاب شدند. رويداد مرحله ريسك آسيب حاد كليوي (كاهش 25% از مقدار اوليه GFR) به عنوان رويداد تحليل بقا و اندازه‌گيري هاي مكرر حجم ادرار تا رسيدن به اين رويداد، داده‌هاي طولي مطالعه را تشكيل دادند. يافته‌ها: نتايج به دست آمده در اين مطالعه نشان داد كه سن بالاتر (1.112=HR)، جنسيت مرد (4.307=HR)، تعداد بيشتر رگ هاي جراحي شده (1.874=HR) در كاهش مقدار GFR و بروز مرحله ريسك آسيب حاد كليوي موثر بوده‌اند. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه اين نتيجه حاصل شد كه كاهش حجم ادرار مي تواند نشانگر پزشكي مناسبي براي بروز مرحله ريسك آسيب حاد كليوي باشد. همچنين با توجه به اين‌كه مدل توام وابستگي بين دو پاسخ طولي و بقا ر ا در نظر مي‌گيرد، نتايج دقيق‌تري نسبت به مدل‌هاي رايج به‌دست مي‌دهد.