بررسي ارتباط سطح قندخون با وضعيت هموديناميك بيماران غيرديابتي تحت عمل جراحي غير اورژانس

زمينه و هدف: استرس متابوليك و مقاومت به انسولين از پيامدهاي جراحي هاي بزرگ مي باشد كه منجر به هيپرگليسمي پس از عمل همراه با افزايش مورتاليتي و موربيديتي مي شوند. با توجه به افزايش روزافزون اعمال جراحي و نيز وجود مطالعات محدود در زمينه ي بررسي تاثير قند خون بر وضعيت هموديناميك بيماران، اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط سطح قند خون با وضعيت هموديناميك و پيش آگهي كوتاه مدت بيهوشي پس از جراحي‌هاي غيراورژانس در بيماران غيرديابتي به انجام رسيد. روش كار: در طي اين مطالعه‌ي مقطعي – تحليلي در سال 1392 بيماران كانديد جراحي اندام تحتاني بدون سابقه بيماري ديابتي انتخاب شدند. معيارهاي ورود شامل رضايت بيمار مبني بر شركت در طرح تحقيقاتي، ASA I-II، سن 50-30 سال، بيماران كانديد جراحي اندام تحتاني تحت بيهوشي عمومي و جراحي غيراورژانس بودند. معيارهاي خروج شامل: ابتلا به ديابت، مصرف استروئيد، ابتلا به سپسيس، سابقه ابتلا به بيماري‌هاي قلبي، سابقه بيماري تيروئيدو سابقه مصرف داروهاي اعصاب بود. پيامدهاي اوليه شامل اندازه گيري قند خون، فشار خون و ضربان قلب توسط پرستار آموزش ديده ارزيابي شد، سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSSV16 با استفاده از تست هاي آماري Friedman ، Repeated Measurements Anova مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از 160 بيمار 103 (64.4%) مرد و 57 (35.6%) زن بودند (ميانگين سني: 14.9±42.5 سال) كه وارد مطالعه شدند. ميزان قند خون بيماران پيش، در حين عمل و پس از آن اختلاف آماري معناداري داشته (0.05 p). ميان قند خون قبل از عمل و موارد زير ارتباط آماري معناداري ديده شد: فشار خون سيستوليك پيش از عمل (p=0.002, r=0.487)، فشار خون دياستوليك پيش از عمل (p=0.009, r=0.412) و فشار خون سيستوليك حين عمل (p=09.029, r=0.350). نتيجه گيري: با توجه به وجود ارتباط مستقيم ميان سطح قند خون بيماران با فشار خون سيستوليك و دياستوليك پس از جراحي به نظر مي‌رسد با كنترل دقيق قند خون بيماران پيش و در حين عمل جراحي مي توان از عوارض و تغييرات نامطلوب هموديناميك بيماران كاست.