ديدگاه دانشجويان تحصيلات تكميلي نسبت به خودكارآمدي ‌پژوهشي

زمينه و هدف: باورهاي ‏پژوهشي دانشجويان تأثير مهمي در انجام يا اجتناب از تحقيق دارد. هدف اين مطالعه مقايسه ديدگاه‌هاي دانشجويان مقاطع كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي نسبت به خودكارآمدي ‏پژوهشي بود. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1392 در 140 نفر از دانشجويان مقاطع كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي دانشگاه علوم پزشكي تهران به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انجام شد. حجم نمونه به وسيله مطالعه مقدماتي و محاسبه واريانس نمونه تعيين شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه خودايفا و استاندارد شده خودكارآمدي پژوهشي بود. تجزيه تحليل آماري داده‌ها با استفاده از نرم افزار 17SPSS و آزمون آماريT  مستقل براي مقايسه 7 آيتم در پرسش نامه خودكارآمدي پژوهشي شامل موارد ‎آماري و‎ ‎تحليلي،‎ ‎مفهوم‎ ‎پردازي،‎ ‎ ‎روش‎ ‎و‎ ‎اجرا،‎ ‎‎پژوهش‎ ‎كيفي، ‎گزارش‎ ‎نويسي،‎ ‎‎مهارت‌ها و‎ ‎تبحرها‎ ‎و‎ ‎اخلاق در دانشجويان ذكر شده انجام گرديد.  يافته‌ها: اختلاف معني‌داري در مقايسه ديدگاه‌هاي دانشجويان كارشناسي ارشد و دكتراي تخصصي در مقياس‌هاي خودكارآمدي ‎آماري و‎ ‎تحليلي،‎‎ ‎مفهوم‎ ‎پردازي،‎ ‎‎روش‎ ‎و‎ ‎اجرا،‎ ‎‎پژوهش‎ ‎كيفي،‎ ‎گزارش‎ ‎نويسي و ‎مهارت‎‌ها‎ ‎و‎ ‎تبحرها‎ مشاهده شد (0.001 P و p=0.008). ولي اختلاف معني‌داري در مقياس اخلاق در آن‌ها مشاهده نشد (p=0.176). نتيجه‌گيري: دانشجويان دكتراي تخصصي در مقايسه با دانشجويان كارشناسي ارشد ديدگاه مثبت‌تري نسبت به خودكارآمدي پژوهشي داشتند.