مقايسه علائم باليني، يافته‌هاي آزمايشگاهي و دموگرافيك در كودكان مبتلا به عفونت حاد دستگاه تنفس تحتاني با ويروس سنسيشيال تنفسي و متاپنوموويروس انساني

زمينه و هدف: عوامل ويروسي مختلفي در ايجاد بيماري هاي تنفسي تحتاني كودكان مطرح مي باشند و علائم باليني ناشي از آن ها تقريباً يكسان مي باشد. شناسايي اين عوامل جهت برخورد مناسب درماني با اين بيماران حائز اهميت مي باشد. با توجه به اينكه متاپنوموويروس انساني (Human Metapneumovirus (hMPV)) از ويروس هاي جديداً مطرح شده در كودكان است و در بيماران با مشكلات زمينه اي عوارضي مانند RSV مي دهد، لذا در اين مطالعه به بررسي علائم باليني، يافته هاي آزمايشگاهي و دموگرافيك كودكان مبتلا به اين عفونت تنفسي با ويروس هاي فوق پرداخته شده است. روش كار: در اين مطالعه مقطعي (Cross sectional) از نمونه سواب تنفسي به دست آمده از كودكان زير 5 سال مبتلا به عفونت تنفسي تحتاني حاد بستري در بيمارستان حضرت علي اصغر تهران طي سال هاي 1388 تا 1391، كه جهت تشخيص عوامل عفوني گرفته شده، با استفاده از روش (reverse transcriptase polymerase chain reaction (RTPCR ) نوع ويروس تعيين گرديده و به همراه اطلاعات باليني بيمار، اطلاعات اپيدميولوژيك، يافته هاي راديولوژيك، خصوصيات زمينه اي قبلي و ساير موارد، مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. مقادير احتمال كمتر از 05/0 در بررسي ها از نظر آماري معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: تعداد 32 بيمار با متوسط سني (98/14 plusmn;)31/14 ماه وارد مطالعه شدند. تعداد 9 نفر از بيماران مبتلا به hMPV و تعداد 23 نفر به RSV مبتلا بودند. اختلاف سني دو گروه به لحاظ آماري معني دار بوده و متوسط سن در بيماران مبتلا به RSV پايين تر بود (026/0p=). 18 بيمار (2/56%) مؤنث و 14 بيمار (8/43%) جنسيت مذكر داشتند. از ميان يافته هاي آزمايشگاهي تنها تعداد لنفوسيت هاي خوني بين دو گروه اختلاف داشت بود (02/0p=).). از ميان يافته هاي باليني بيماران، تمامي 23 بيمار مبتلا بهRSV (100%) در معاينه باليني سرفه داشتند درحالي كه 7 نفر (8/77%) از مبتلايان به HMPV از سرفه شكايت داشتند بود (020/0p=). ميانگين درجه حرارت بيماران و نيز ميانگين درجه حرارت ماكزيمم در دو گروه با هم اختلاف آماري معني داري را نشان مي داد (به ترتيب 015/0p= و 007/0p=). ساير يافته هاي باليني، يافته هاي معاينه ريوي و نيز يافته هاي راديوگرافي قفسه سينه ميان دو گروه مبتلايان hMPV و RSV تفاوت معناداري نداشت. تمامي بيماران RSV (100%) بهبودي كامل داشتند درحالي كه دو بيمار (2/22%) مبتلا به hMPV فوت شدند. نتيجه گيري: توجه به يافته هاي باليني و دموگرافيك و نيز يافته هاي موجود در شرح حال بيماران، در تشخيص و تمايز بيماران مبتلا به دو ويروس hMPV و RSV در كنار استفاده از روش هاي مختلف از جايگاه ويژه اي برخوردار است. مطالعات آينده بايد با در نظر گرفتن جامعه آماري وسيع تر در جهت توضيح هرچه دقيق تر اين تفاوت ها برآيند.