به‌كارگيري رگرسيون لجستيك بيزي براي تعيين عوامل خطر رتينوپاتي ديابتي

زمينه و هدف: ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن قرن حاضر است. پيامدهاي متعددي در بيماران ديابتي رخ مي‌دهد كه از مهم‌ترين آن‌ها را مي‌توان رتينوپاتي و ماكولاپاتي دانست. در مطالعه حاضر به بررسي عوامل خطر رخداد رتينوپاتي ديابتي با استفاده از رگرسيون لجستيك بيزي پرداخته شده است. روش كار: در اين مطالعه مقطعي-تحليلي، تعداد 623 بيمار به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي از بين تمامي بيماران ديابتي شهر تهران انتخاب شدند. متغيرهايي همچون سن، جنسيت، طول مدت ابتلا به ديابت، شاخص توده بدني، هموگلوبين گليكوزيله، فشار خون سيستوليك و ... در اين افراد اندازه‌گيري شده و با استفاده از معاينات چشم وجود رتينوپاتي بررسي گرديد. در اين مطالعه براي برازش مدل رگرسيون لجستيك بيزي از نرم افزار SAS نسخه 9.3 استفاده شد. يافته‌ها: در مطالعه حاضر تعداد 623 بيمار ديابتي مورد بررسي قرار گرفتند كه از اين ميان، 54.4% (339 نفر) نمونه را زنان و 45.6% (284 نفر) را مردان تشكيل داده‌اند. در حدود 38% (236 نفر) از اين بيماران ديابتي مبتلا به رتينوپاتي بوده و ميانگين ( ±انحراف معيار) سن زنان و مردان به ترتيب برابر 11.05±59.5 و 11.65±60.5 سال بود. با توجه به نتايج مدل رگرسيون لجستيك بيزي، متغيرهاي سن، طول مدت ابتلا به ديابت، هموگلوبين‏ گليكوزيله، جنسيت، نوع انسولين مصرفي، ابتلا به ادم ماكولار و فشارخون تاثير آماري معناداري در بروز بيماري رتينوپاتي داشتند. نتيجه‌گيري: در تعيين عوامل خطر رتينوپاتي ديابتي، نتايج رگرسيون لجستيك بيزي و مدل لجستيك كلاسيك از نظر جهت و اندازه تقريبا يكسان بوده ولي برآوردهاي بيزي بازه‌هاي اطمينان كوتاه‌تري دارند.