آيا دو گروه كوپر و غيركوپر از افراد دچار پارگي ليگامان صليبي قدامي از لحاظ قدرت ايزوكينتكي عضلات اطراف زانو و ثبات پوسچرال با هم تفاوتي دارند؟

زمينه و هدف: آسيب به ليگامان صليبي قدامي(ACL) اثرات زيان آوري بر روي ثبات پوسچرال و قدرت دارد و باعث به هم خوردن كنترل نوروماسكولار مي گردد. مبتلايان به آسيب ACL، بر اساس پاسخ به آسيب به دو گروه كوپر(coper) و غيركوپر(Non coper) تقسيم مي شوند. بنابراين هدف مطالعه حاضر مقايسه قدرت عضلات اطراف زانو و ثبات پوسچرال دو گروه كوپر و غيركوپر از افراد دچار پارگي ACL مي باشد. روش كار: در اين مطالعه مورد شاهدي، 23 مرد ورزشكار دچار پارگي كامل ACL و 12 مرد سالم ورزشكار كه از لحاظ مشخصات دموگرافيكي با گروه ACL كاملا جور بودند، تحت ارزيابي قدرت ايزوكينتيكي و ثبات پوسچرال قرار گرفتند. ارزيابي ثبات پوسچرال از طريق سيستم تعادلي بايودكس در دو سطح(4 و 8) و ارزيابي قدرت در سرعت 60 درجه برثانيه و به شكل كانسنتريك با دستگاه ايزوكينتيك انجام شد. يافته ها: هر دو گروه از افراد دچار پارگي ACL (كوپر و غير كوپر) ثبات پوسچرال كمتري نسبت به افراد سالم داشتند، به طوري كه افراد كوپر بيشترين تغييرات در ثبات پوسچرال را داشتند(0.05 p). اما در بررسي قدرت مشخص شد كه قدرت عضله كوادريسپس افراد غيركوپر كمتر از افراد سالم مي باشد(0.00=P). نتيجه گيري: افراد كوپر از لحاظ قدرت عضلاني و افراد غيركوپر از لحاظ ثبات پوسچرال شباهت بيشتري به افراد سالم دارند.