بررسي سطح سرمي 25- هيدروكسي ويتامين D در كودكان دچار سوختگي بستري در بيمارستان شهيد مطهري

مقدمه: ويتامين D داراي نقش فعالي در سيستم ايمني بوده، اما تاكنون در مطالعات اندكي به بررسي سطح سرمي ويتامين D به ويژه فرم فعال آن يعني 25 هيدروكسي ويتامين D در كودكان دچار سوختگي پرداخته شده است، لذا اين مطالعه با هدف بررسي سطح سرمي 25 هيدروكسي ويتامين D در كودكان دچار سوختگي به انجام خواهد رسيد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي مقطعي تحليلي كه در طي سال 1391 تا 1393 در بخش كودكان بيمارستان سوانح سوختگي شهر تهران به انجام رسيد تعداد 11۸ بيمار مبتلا به سوختگي به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. چك ليست شامل متغيرهاي: سن، جنس، درجه ي سوختگي، سطح كل سوختگي، سطح سرمي 25OHVitD، توتال پروتئين، آلبومين، فسفر، كلسيم توتال كلسيم يونيزه و PTH تهيه شد. اطلاعات وارد نرم افزار SPSS V.16 شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: در اين مطالعه، ۱۱۸ كودك شامل ۶۸ (۵۷.۶٪) پسر و ۵۰ (۴۲.۴٪) دختر بودند با ميانگين سني ۴.۰۴ (۳.۰۴SD= ) سال بررسي شدند. ميانگين سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D (۶.۹۶SD= ) ۱۴.۵۸ بود. تنها ۴ (۳.۳۹٪) نفر از بيماران سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D بيشتر از ۳۰ ng/ml(suffiecient) داشتند، ۹۶ (۸۱.۳۵٪) نفر سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D كمتر از ۲۰ ng/ml (deficiency) داشتند. تعداد ۱۹ (۱۶.۱۰٪) بيمار سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D بين ۳۰ ۲۱ (insufficient) داشتند. بين ميانگين ۲۵ هيدروكسي ويتامين Dدر دو گروه ۳۰٪ ۱ و ۵۰٪ ۴۱ اختلاف آماري معناداري ديده شد. ميانگين سطح پروتئين، آلبومين و كلسيم توتال در درصدهاي مختلف سوختگي اختلاف آماري معناداري داشت. همبستگي آماري مثبت معناداري بين سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D با سطح پروتئين (R= 0.35)، آلبومين (R= 0.42)، كلسيم توتال (R= 0.40) و يونيزه (R= 0.39) ديده شد (p Value lt 0.001). هم چنين بين سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D با درصد سوختگي نيز همبستگي آماري منفي معناداري ديده شد (p Value= 0.001, R= 0.29). بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه مي توان نتيجه گرفت كه سطح ۲۵ هيدروكسي ويتامين D در كودكان پس از سوختگي حاد پايين بوده و در اين افراد نيازمند استفاده از مكمل ويتامين D هستيم. هم چنين اين مطالعه به نسبت ساير مطالعات فراواني بيشتري از كمبود ۲۵ هيدروكسي ويتامين D را نشان مي دهد. در ۹۶.۶۱٪ بيماران سطح ويتامين D به اندازه ي كافي نبود، به طوري كه ۸۱.۳۵٪ از بيماران deficiency و ۱۶.۱۰٪ insufficiency داشتند.