تاثير تمرين استقامتي بر بيان ژن hp-1β بطن چپ رت‌هاي نر نژاد ويستار

زمينه و هدف: تغييرات اپي ژنتيك يكي از مهمترين پيامدهاي فعاليت بدني است كه فاكتور Heterochromatin Protein 1 beta يكي از فاكتورهاي اصلي اين روند محسوب مي شود، هدف اين تحقيق بررسي تاثير فعاليت استقامتي بر بيان ژن hp-1β بطن چپ رت هاي نر نژاد ويستار بود. روش كار: 20 رت (7.3±241 گرم) با 8 هفته سن به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (10=n) و تجربي (10=n) تقسيم شدند. گروه تجربي يك برنامه استقامتي (به مدت 14 هفته، 6 روز در هفته با شدت پاياني 30 متر در دقيقه) را روي تردميل اجرا كرد، سپس با استفاده از روش m-mode و توزين به ترتيب ابعاد و وزن قلب اندازه گيري و 48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، بي هوش و تشريح شدند، در ادامه قلب خارج و با استفاده از روش Real timePCR ميزان بيان ژن hp-1β بطن چپ اندازه گيري شد. در پايان با استفاده از آزمون آماري t اطلاعات به دست آمده ارزيابي شدند. يافته ها: شاخص هاي وزني نشان داد كه وزن قلب و بطن چپ جدا شده گروه تجربي بيشتر از گروه كنترل بود و بطن چپ رت ها گروه تجربي بزرگتر از گروه كنترل بود، به اين صورت كه نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن گروه تجربي (0.18±2.3) در مقايسه با گروه كنترل (0.12±2.049) از نظر آماري بيشتر بود. نسبت وزن بطن چپ به BSA در گروه تجربي (0.008±0.168) به طور معني داري نسبت به گروه كنترل (0.006±0.153) بيشتر بود. كه اين يافته ها با افزايش 49 برابري و معني دار (0.05 p) بيان ژن hp-1β در بافت بطن چپ گروه تمرين كرده همراه بود. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه فعاليت استقامتي موجب افزايش ابعاد داخلي و همچنين وزن قلب به خصوص بطن چپ مي شود كه اين تغييرات ساختاري با تغييرات ژني hp-1β همراه بود يعني هرگونه تغيير ساختاري بافت در اثر فعاليت استقامتي با تغييرات ژني همراه است.