بررسي رابطه بين سكوت سازماني و عملكرد سازماني در كاركنان بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد (1393)

مقدمه: يكي از وظايف مهم مديريت منابع انساني در تسهيل اثربخشي يك سازمان ارزيابي عملكرد كاركنان است كه تحت تاثير عوامل مختلفي قرار مي گيرد. يكي از اين عوامل نبود فضاي باز در سازمان ها براي بيان ايده هاي كاركنان يا همان سكوت سازماني است. در اين راستا مطالعه حاضر با هدف؛ بررسي ارتباط بين سكوت سازماني و عملكرد سازماني در كاركنان بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد، انجام پذيرفته است. روش بررسي: مطالعه حاضر، مطالعه اي توصيفي از نوع همبستگي بوده كه به صورت مقطعي در سال 1393 انجام شده است. تعداد نمونه 385 نفر از كل كاركنان بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد به روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي انتخاب شدند. همچنين به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد كه روايي و پايايي آنها قبلا در مطالعات مشابه به اثبات رسيده است؛ استفاده شد. براي تحليل داده ها نيز از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد و با استفاده از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون، آزمون Ttest و Anova داده ها تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در ميان ابعاد سكوت سازماني بيشترين ميانگين و كمترين نمره به ترتيب مربوطه به ابعاد فرصت (2.98) و مديريت عالي (2.72) بوده است. همچنين در ميان ابعاد عملكرد سازماني بيشترين و كمترين نمره به ترتيب مربوط به ابعاد نوآوري (3.27) و كيفيت (3.19) بوده است. بر اساس ضريب همبستگي پيرسون رابطه معني داري بين دو مولفه سكوت سازماني و عملكرد سازماني مشاهده شد(0.000=p). نتيجه گيري: يافته هاي تحقيق مشخص كرد؛ رابطه معني دار آماري بين دو مولفه سكوت سازماني و عملكرد سازماني وجود دارد، بنابراين در سازماني كه كارمندان آزادي بيان و مشاركت بيشتري در تصميم گيري هاي سازماني دارند، خود را به آن سازمان متعهد دانسته و نيز وظايف خود را به نحو شايسته تر، باانگيزه و با رضايت بيشتري انجام خواهند داد.