بررسي عوامل مرتبط با ميزان به تأخير انداختن تولد فرزند اول (مطالعه موردي زنان همسردار 49- 15 سالۀ ساكن شهر ميبد)

مقدمه: اهميت باروري به عنوان مهمترين عامل تغيير در ساخت جمعيت و يكي از مؤلفه هاي اصلي رشد جمعيت موجب شده تا مطالعات مربوط به باروري، جايگاه ويژه اي در مطالعات جمعيت شناختي داشته باشد. هدف اين مقاله بررسي ميزان تأثير عوامل جمعيتي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بر به تأخير انداختن تولد نخستين فرزند در شهر ميبد مي باشد. روش بررسي: روش مطالعه در اين تحقيق، پيمايشي با استفاده از ابزار پرسشنامه ساخت يافته است. جامعه مورد مطالعه، زنان 15 تا 49 سال ازدواج كرده و داراي حداقل يك فرزند شهر ميبد و حجم نمونه شامل 379 نفر مي باشد كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي سه مرحله اي انتخاب شده اند. يافته ها: نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه بين متغيرهاي تمايل پاسخگويان به حاملگي، نوع خانواده، سن ازدواج و مدت زمان ازدواج پاسخگويان، تحصيلات پاسخگويان و شوهران شان، خاستگاه جغرافيايي پاسخگويان، وضعيت شغلي زنان و نوع ازدواج آنها با متغير وابسته ميزان به تأخير انداختن تولد فرزند اول رابطه وجود دارد. همچنين يافته هاي حاصل از رگرسيون چند متغيره حاكي از آن است كه ميزان استفاده از وسايل جلوگيري، سن ازدواج، خاستگاه جغرافيائي پاسخگويان، مدت ازدواج، برابري جنسيتي و نوع خانواده، به ترتيب بيشترين سهم را در تعيين فاصله بين ازدواج و تولد فرزند اول دارند و توانسته اند 34 درصد از واريانس متغير وابسته را پيش بيني نمايند. نتيجه گيري: نتايج مطالعۀ حاضر و مطالعات قبلي نشان مي دهد كه در طول سال هاي اخير، فاصله بين ازدواج تا تولد فرزند اول افزايش يافته و از شدت باروري كاسته شده است. در مجموع از يافته هاي بدست آمده مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه تأثير شرايط جمعيتي، اجتماعي و فرهنگي در افزايش ميزان به تأخير انداختن تولد فرزند اول و بالطبع كاهش باروري فعلي جامعه، به مراتب بيشتر از شرايط اقتصادي مي باشد. بنابراين براي كاهش فاصله بين ازدواج تا تولد اولين فرزند در برنامه ريزي ها، بايد به عوامل جمعيتي و اجتماعي -فرهنگي بيشترين توجه را نمود.