بررسي رابطه بين ميزان مشاركت كاري كاركنان و منابع پنجگانه قدرت مديران در بيمارستانهاي دولتي شهريزد

مقدمه: ازمهمترين اهداف هرسازماني افزايش بهره وري وعملكرد بالاي سازمان است و براي تحقق اين اهداف نيروي انساني نقش مهمي را ايفا مي كند. بنابراين بايددر مورد بهبودكيفي نيروي انساني سعي فراوان نمود چون هم به نفع سازمان وهم به نفع افرادشاغل است. براي اين امر بهترين نگرش اين است كه چگونه توسط عوامل مختلف ازجمله استفاده ازمنابع قدرتي كه دراختيارمدير است بتوان مشاركت كاري را افزايش داد. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط بين مشاركت كاري كاركنان ومنابع قدرت مديران دربيمارستان هاي دولتي شهريزد مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، نمونه اي متشكل از 160 نفرازكاركنان بيمارستان هاي شهيد صدوقي، شهيد رهنمون، افشار و سوانح سوختگي به صورت تصادفي انتخاب گرديدند. دراين پژوهش ازدو پرسشنامه اعمال قدرت ومشاركت كاري استفاده شد. داده ها پس ازجمع آوري با استفاده ازنرم افزارspss و آزمون هاي ضريب همبستگي اسپيرمن وآزمون هاي Ttest، ANOVA، من ويتني وكريسكال واريس موردتجزيه وتحليل قرارگرفت. يافته ها: 51.9 درصد از نمونه را زنان و48.1 درصد را مردان تشكيل داده اند كه بيشترين درصدافراد مورد بررسي(50.6درصد) داراي مدرك ليسانس وكمترين درصدافراد(هركدام2.5درصد)داراي دكتري عمومي و تخصصي بوده اند. ضريب همبستگي اسپيرمن نشان مي دهد كه قدرت قانوني بامشاركت كاري رابطه مستقيم ونسبتا قوي(p 0.05;0 r)وقدرت اجبار و پاداش رابطه عكس(p 0.05 , 0 r)و سايرقدرت ها رابطه معني داري ندارند(0.05 p). نتيجه گيري:دراين تحقيق تاثير منابع قدرت برمشاركت كاري كاركنان به ترتيب مربوط به منابع تخصص،پاداش، اجبار، مرجعيت و قانون بدست آمد. البته علي رغم تفاوت چشمگير در نتايج توصيفي مشاركت كاري كاركنان بامنابع قدرت مديران اختلاف معني داري نداشت.