بررسي وضعيت شاخص DMFT در بيماران ديابتي نوع دو و رابطه آن با HbA1C در شهر يزد در سال 1392

مقدمه: ديابت منجر به عوارض و مشكلات متعددي مي شود كه مشكلات دهاني يكي از مهم ترين مشكلات بهداشتي در اين بيماران مي باشند. مطالعه حاضر با هدف تعيين وضعيت شاخص DMFT در بيماران ديابتي نوع دو و رابطه آن با HbA1c در شهر يزد در سال 1392 انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، 203 نفر از بيماران ديابتي نوع دو كه در سال 1392 به مركز تحقيقات ديابت يزد مراجعه كرده بودند، در دو گروه ديابت كنترل شده و نشده (HbA1c كمتر يا بيشتر از 7%) به صورت تصادفي ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند.اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه اي كه شامل شاخص DMFT و HbA1C به انضمام متغيرهاي دموگرافي بود، جمع آوري گرديد. داده هاي با استفاده از نرم افزار آماري 17SPSS آزمون هاي Chisquare، Fisher exact test، ANOVA ، Ttest و ضريب همبستگي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها:يافته هاي اين پژوهش نشان داد ميانگين تعداد دندان هاي پوسيده و از دست رفته و ترميم شده به طور معني داري در گروه بيماران با ديابت كنترل نشده بالاتر مي باشد(000/0=P). بين شاخص DMFT در دو گروه مورد بررسي بر حسب استفاده از مسواك و نخ دندان نيز اختلاف آماري معناداري وجود داشت (000/0=P) نتيجه گيري: شاخص DMFT در بيماران با ديابت كنترل نشده به طور معناداري بيشتر از گروه بيماران با ديابت كنترل شده بود. بنابر اين لازم است به بيماران ديابتي كنترل نشده در اين زمينه آگاهي داده شود.