مقايسه كينماتيك خطرساز آسيب رباط متقاطع قدامي بين زنان و مردان حين مانور برش

زمينه و هدف: زنان و مردان به ميزان قابل توجهي در ميزان آسيب ديدگي رباط متقاطع قدامي تفاوت دارند. بر اساس پيشينه عامل جنسيت خصوصا در ساز وكار غير برخوردي آسيب رباط متقاطع قدامي به طور معناداري مشاركت دارد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه الگوهاي حركتي پرخطر آسيب رباط متقاطع قدامي حين مانور برش بين زنان و مردان بود. روش كار: 13 زن و 13 مرد از بازيكنان ملي پوش اسكواش به ترتيب با ميانگين سني 6.6±23.04 و 4.1 ±24.7 به عنوان آزمودني انتخاب شدند. نشانگرهاي بازتابي بر روي نقاط منتخب تنه و پايين تنه نصب و مانور برش آنها با 2 دوربين پرسرعت از نماي قدامي و طرفي ثبت شد. سپس تحليل ويدئويي مانور توسط نرم افزار WinAnalyze انجام و داده هاي نهايي در نرم افزار SPSS نسخه 21 با آزمون آماري تي مستقل و در سطح معناداري 0.05 مورد محاسبه قرار گرفت. يافته ها: در لحظه تماس اوليه، تفاوت معناداري در زواياي ولگوس (0.013=p) و خم شدن زانو (0.001=p) و نيز خم شدن تنه (0.001=p) بين مردان و زنان وجود دارد. همچنين در مرحله مياني سكون، تنها در زاويه خم شدن تنه (0.009=p) تفاوت معنادار بود (0.05 ≥p). نتيجه گيري: بر اساس نتايج زنان در حين انجام مانور برش به طور واضحي، ولگوس زانو افزايش يافته و باز شدگي زانو بيشتري در مقايسه با گروه مردان داشتند و همچنين تنه خود را كمتر خم كردند اين عوامل مي تواند توجيهي براي پتانسيل بيشتر خطر آسيب رباط صليبي در بين زنان باشد.