بررسي خودكارآمدي فعاليت فيزيكي و آگاهي از منافع و نكات ايمني در دوران بارداري و عوامل مؤثر بر آن

زمينه و هدف: باوجود اثبات ارتباط مثبت بين فعاليت فيزيكي و سلامت مادران، اما بنا به دلايلي سطح فعاليت فيزيكي در طول بارداري كاهش مي يابد. برخي مطالعات پيشنهاد داده اند كه خودكارآمدي درك شده با انجام فعاليت فيزيكي در ارتباط تنگاتنگ مي باشد. هدف از اين مطالعه تعيين سطح فعاليت فيزيكي، ميزان خودكارآمدي، آگاهي از منافع و نكات ايمني حين فعاليت فيزيكي زنان باردار مراجعه كننده به مراكز بهداشتي و درماني منطقه 22 تهران بود. روش كار: مطالعه از نوع بررسي مقطعي بود كه بر روي 205 زن باردار و با روش سرشماري انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه خود گزارشي جهت سنجش خودكارآمدي و ميزان آگاهي از فوايد و نكات ايمني فعاليت فيزيكي، پرسشنامه ويژگي هاي دموگرافيك و نسخه كوتاه پرسشنامه بين المللي فعاليت فيزيكي (International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) بودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS16 و آزمون آماري آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA One Way) و مجذور كاي (Chisquare) استفاده گرديد. سطح معني داري مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته ها نشان داد خودكارآمدي ارتباط معناداري با تحصيلات (0.04=p) و سطح فعاليت فيزيكي (0.008=p) مادران داشت. افراد با تحصيلات دانشگاهي و داراي فعاليت فيزيكي متوسط و شديد در مجموع از خودكارآمدي بالاتري برخوردار بودند. بين سطح فعاليت فيزيكي با تحصيلات (0.01=p) و شغل مادران (0.01=p) نيز ارتباط معناداري مشاهده گرديد. بين خودكارآمدي با سن افراد (0.36=p) و موقعيت بارداري (0.95=p) ارتباط معني داري يافت نشد. تنها 33.1% (68 نفر) مي دانستند فعاليت فيزيكي سطح انرژي مادر را افزايش مي دهد و 52.2% (107 نفر) اطلاع داشتند فعاليت فيزيكي مي تواند به پيشگيري و درمان ديابت كمك نمايد. تنها 25.9% (53 نفر) ذكر كردند مادري كه اضافه وزن دارد به احتمال زياد فرزند چاق يا داراي اضافه وزن به دنيا خواهد آورد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه ضرورت ارتقاء سطح آگاهي زنان درباره منافع سلامتي و نكات ايمني حين فعاليت فيزيكي در دوران بارداري را تأييد نمود.