نقش احتمالي ساخت پذيري سيناپسي هسته پشتي حلزوني در ايجاد وزوزهاي سابجكتيو

زمينه و هدف : وزوز عبارت از ايجاد نوعي حساسيت شنيداري در غياب محرك خارجي است. از ديدگاه عصب شناسي سازوكار هاي عصبي متعددي در اين زمينه شرح داده شده است. اغلب گزارش ها حاكي افزايش فعاليت عصبي مركزي است كه با افزايش در سرعت شليك خود بخودي مشخص مي شود. وزوز ناشي از ساخت پذيري ناهنجار و كاهش نوروترانسميترهاي آمينواسيدي مهاري در شبكه ي عصبي است. اين كاهش مهار پاسخي جبراني به كاهش ورودي آوران (در اثر آسيب شنوايي، ضربهء صوتي و...) است و منجر به افزايش سرعت شليكهاي عصبي خودبخودي خواهد شد، كه عمدتاً مربوط به تغيير ويژگي هاي پاسخي سلول هاي دوكي شكل(fusiform ) درهسته حلزوني پشتي ( Dorsal cochlear nucleus (DCN))است. دراين مقاله مروري سعي شده است تا نقش ساخت پذيري (plasticity ) سيناپسي در ايجاد وزوز با تكيد بر نقش هسته حلزوني پشتي مورد بررسي قرار گيرد. روش بررسي : در اين بررسي برخي مباحث مطرح شده در خصوص ساخت پذيري سيناپسي و وزوز در مقالات از بانكهاي اطلاعاتي Scopus، PubMed ، Google scholar ،Science direct ازسالهاي 1988 تا 2013 بررسي و موارد منطبق و در ارتباط با موضوع انتخاب شدند. . نتيجه گيري: هسته پشتي حلزوني اولين و پايين ترين سطح عصبي شنوايي است كه ساخت پذيري عصبي وافزايش فعاليت عصبي به دنبال آسيبهاي شنوايي در آن رخ مي دهد و اين زمينه را براي بروز وزوز فراهم مي نمايد. اين به معني عدم مشاركت مراكز ديگر نيست و بررسيها نشان ميدهند كه هسته پشتي حلزوني شايد اولين ايستگاه عصبي در گير در وزوز باشد.