بررسي رابطه بين كيفيت زندگي و اميد به زندگي در بيماران مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: از جمله اختلالاتي كه به شدت بر سلامت و در نتيجه كيفيت زندگي افراد تأثير مي گذارد بيماري هاي مزمن نظير سرطان است كه پس از سرطان پوست دومين سرطان شايع در زنان مي باشد. با توجه به رشد روز افزون سرطان پستان، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين كيفيت زندگي و اميد به زندگي در بيماران مبتلا به سرطان پستان صورت گرفت. روش بررسي: اين مطالعه به روش توصيفي مقطعي انجام شد و جامعه مورد بررسي 80 نفر از بيماران مبتلا به سرطان پستان يكي از مراكز شيمي درماني شهر يزد بودند.ابزار جمع آوري اطلاعات در اين بررسي پرسشنامه كيفيت زندگي(SF-36) و پرسشنامه اميدواري اسنايدر بود كه به روش مصاحبه با بيماران تكميل گرديد. داده ها با استفاده ازspss ويرايش 18 وآزمون هاي آماريt-test وضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج: يافته ها نشان داد كه با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و با اطمينان 95% ، r=0.288 وp=0.01 مي توان گفت كه همبستگي مثبت و معني داري بين كيفيت زندگي و اميد به زندگي وجود دارد. ميانگين اميد به زندگي در اين بيماران3.67 ± 23.63 و ميانگين كيفيت زندگي آنها19.6 ± 47.32 مي باشد. نتيجه گيري: بيماراني كه از كيفيت زندگي خوبي برخوردارند، اميد به بهبود و ادامۀ زندگي نيز در آنان بالاتراز سايرين مي باشد و هرچه اميد به زندگي بالاتر، كيفيت زندگي نيز مطلوب تر خواهد بود در نتيجه اين بيماران نسبت به تحمل فشارها و استرس هاي ناشي از درمان بيماري پاسخ مناسبتري از خود نشان مي دهند و درمان هاي ارائه شده را بهتر پذيرفته و به آن عمل مي كنند. لذا بهتر است براي اين بيماران كلاس هاي آموزشي در جهت ارتقاء كيفيت زندگي و اميد به زندگي آنها انجام شود.