بررسي رابطه بين الگوهاي ذهني كاركنان و توانمندسازي آنها در دانشگاه علوم پزشكي شهر يزد

مقدمه: توانمندسازي به علت توجه كافي به مراتب نياز كاركنان، به منظور دستيابي به رشد بيشتر و در نتيجه تأثير آن بر بهره وري و كارايي سازمان، مورد توجه سازمان ها قرار گرفته است. بنابراين هدف اين پژوهش تبيين جايگاه و نقش الگو هاي ذهني و تعيين رابطه آن با توانمندسازي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد است. روش بررسي: روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي است، به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه اي شامل 51گويه، 36 گويه مربوط به الگو هاي ذهني برگرفته از پرسشنامه دانايي فرد وهمكاران(3) با ابعادهدف گرايي،وحدت گرايي،برنامه گرايي، ثبات گرايي، تعادل گرايي وعملكرد گرايي و 15 گويه مربوط به توانمند سازي كاركنان به وسيله پرسشنامه اسپريتزر و ميشرابا ابعاد ويژگيهاي شايستگي، خودمختاري، تاثيرگذاري، معني دار بودن و اعتماد، استفاده شده است. پايايي و روايي پرسشنامه ها مورد سنجش قرار گرفت و تاييد گرديد. تجزيه و تحليل داده هاي گردآوري شده با نرم افزار 19SPSS انجام پذيرفت. يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه بين الگوهاي هاي ذهني كاركنان و توانمند سازي آنها در دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد رابطه معنا داري وجود دارد. همچنين بين مؤلفه هاي هدف گرايي، وحدت گرايي، برنامه گرايي، تعادل گرايي و توانمندسازي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي يزد رابطه معني داري وجود دارد، ولي بين دو مؤلفه ثبات گرايي و عملكرد گرايي كاركنان وتوانمندسازي آنها رابطه معني داري وجود ندارد. نتيجه گيري: با توجه به موضوع تحقيق و وجود رابطه معنادار و مثبت بين چهار مؤلفه الگوهاي ذهني كاركنان و توانمندسازي آنها در دانشگاه علوم پزشكي، مديران سازمان مي توانند با تقويت الگوهاي ذهني كاركنان، باعث بهبود توانمندسازي كاركنان شوند.