بررسي تاثير سلامت سازماني بر تعلق خاطر كاري پرستاران در بيمارستان تامين اجتماعي شهر يزد

مقدمه: فقدان تعلق خاطر كاري در بين پرستاران اثرات سوئي روي بهداشت و سلامت جامعه دارد. بنابراين شناسايي عوامل تاثيرگذار بر اين متغير و تلاش در جهت بهبود آن ضرورت مي يابد. يكي از عوامل موثر بر تعلق خاطر كاري مي تواند سلامت سازماني بيمارستان باشد. در اين راستا هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير سلامت سازماني بر تعلق خاطر كاري پرستاران است. روش بررسي: تحقيق حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي از نوع پيمايشي و از نظر زماني مقطعي است كه در شش ماهه اول سال 1394 انجام شد. جامعه آماري اين تحقيق كليه پرستاران بيمارستان تامين اجتماعي شهر يزد مي باشد. روش نمونه گيري، نمونه گيري تصادفي ساده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 152 تعيين شد. براي سنجش متغير ها و بررسي رابطه آنها از دو پرسش نامه سلامت سازماني نامه لايدن و كينگل (2000) و پرسش نامه تعلق خاطر كاري شافلي و همكاران (2002) استفاده شد. براي سنجش روايي پرسش نامه ها از روش روايي محتوا و تحليل عاملي تاييدي و براي سنجش پايايي، از روش آلفاي كرونباخ و پايايي مركب استفاده گرديد. اطلاعات بدست آمده از پرسش نامه ها از طريق نرم افزارهاي SPSS و Smart PLS مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته ها: نتايج مدلسازي معادلات ساختاري نشان داد كه سلامت سازماني و همه ابعاد يازده گانه آن بر تعلق خاط كاري پرستاران تاثير مثبت و معنا دار دارد. از ميان يازده بعد سلامت سازماني، سه بعد ارتباطات، انسجام هدف و مشاركت سلامت سازماني بيشترين اثر مستقيم را بر تعلق خاطر كاري پرستاران دارد. نتيجه گيري: با ارتقاء شاخص هاي سلامت سازماني در بيمارستان، مي توان تعلق خاطر كاري پرستاران را افزايش داد. با توجه به بالا بودن تاثير سه بعد ارتباطات، انسجام هدف و مشاركت بر تعلق خاطر كاري پرستاران، پيشنهاد مي شود مديران مجموعه با سرمايه گذاري روي اين سه بعد، تعلق خاطر كاري پرستاران را در بيمارستان افزايش دهند.