تاثير دوازده هفته تمرين تركيبي (هوازي - مقاومتي) بر مقادير پلاسمايي گرلين و ابستاتين نوجوانان چاق

زمينه و هدف: چاقي و اضافه وزن منجر به كاهش سطوح پلاسمايي گرلين و ابستاتين مي شود. مطالعات درباره اثر برنامه تمريني بر گرلين و ابستاتين، به ويژه در انسان ها، بسيار اندك و محدود است. هدف از اين پژوهش، تأثير دوازده هفته تمرين تركيبي (هوازي مقاومتي) بر مقادير پلاسمايي گرلين و ابستاتين نوجوانان چاق است. روش كار: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي است. تعداد 30 نوجوان چاق، هدفمند و در دسترس به طور تصادفي در دو گروه تجربي (شاخص توده بدني (BMI) 3.55 ±31.046 كيلوگرم بر مترمربع و درصد چربي 2.71 ±34.74) و گروه كنترل (BMI 3.198 ±30.404 كيلوگرم بر مترمربع و درصد چربي 2.465 ±35.06) تقسيم شدند. سپس گروه تجربي برنامه تمرين تركيبي (تمرين هوازي شامل دويدن روي نوار گردان براي مدت 20 دقيقه در 70-60 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي (V02max)) و (تمرين مقاومتي با شدت 70 درصد يك تكرار بيشينه (1RM) با 10 تكرار در هر حركت براي 2 ست) را به مدت 12 هفته (هر هفته سه جلسه) انجام دادند. درحالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند و تنها پي گيري شدند. متغيرهاي وزن، درصد چربي، شاخص توده بدني (BMI ياBody mass index ) و حداكثر اكسيژن مصرفي (Vo2max) قبل و بعد تمرينات از هر دو گروه اندازه گيري شدند. نمونه خوني در حالت ناشتا طي دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرينات براي سنجش ميزان پلاسمايي گرلين و ابستاتين گرفته شد. براي مقايسه درون گروهي از آزمون t همبسته و براي مقايسه بين گروهي از آزمون t مستقل استفاده شد. تمامي محاسبات آماري با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مقادير وزن، درصد چربي، BMI متعاقب انجام 12 هفته تمرين تركيبي (هوازي مقاومتي) به طور معني داري كاهش يافت (0.05 p) و V02max، مقادير پلاسمايي گرلين و ابستاتين به طور معني داري افزايش يافت (0.05 p). نتيجه گيري: مي توان نتيجه گيري كرد 12 هفته تمرين تركيبي (هوازي مقاومتي) وزن، درصد چربي، شاخص توده بدني و را كاهش و مقادير پلاسمايي گرلين و ابستاتين را افزايش مي دهد و همچنين همبستگي معناداري بين گرلين با ابستاتين وجود دارد. بنابراين ممكن است برنامه تركيبي با كاهش وزن، BMI و درصد چربي باعث افزايش سطوح پلاسمايي گرلين و ابستاتين شود.