اثر 10 هفته تمرين هوازي تداومي بر حجم تومور و بيان ژن‌هاي IGF1، AKT و mTORC1 ميوكارد موش مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: تمرين منظم از افزايش حجم تومور پيشگيري كرده، با راه اندازي مسيرهاي سيگنالي در بيان ژن كارديوميوپاتي را در افراد مبتلا به تومور پستان كاهش ميدهد. هدف از پژوهش حاضر اثر 10 هفته تمرين هوازي تداومي بر نسبت حجم تومورر، پاسخ IGF-1، ژن هاي AKT و mTORC1 ميوكارد موش مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع تجربي است. بدين منظور 12 سر موش ماده نژاد بالبسي به صورت تصادفي به دو گروه 6تايي، تمرين هوازي تدوامي (E) و كنترل (C) تقسيم شدند. القاي تومور به وسيله تزريق MC4-L2 انجام شد. تمرين هوازي تداومي شامل 75 دقيقه دويدن با سرعت ثابت 60 تا 65 درصد Vo2peak، 5 روز در هفته به مدت 10 هفته انجام شد. حجم تومور به صورت هفتگي توسط كوليس اندازه گيري و ثبت شد. 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرين موش ها قرباني و بطن چپ آنها خارج شد. پروتئين IGF-1 با روش وسترن بلات و بيان ژن هاي AKT و TORC1توسط qReal-time سنجش شدند. جهت تحليل آماري از آزمون t مستقل در سطح آلفاي 0.05 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد بيان ژني IGF-1 در گروه تمرين هوازي تداومي نسبت به گروه كنترل (0.08=P) تفاوت معناداري نداشت. در حالي كه بيان ژن هاي AKT (0.016=P) و m TORC1 (0.022=P) در گروه تمرين نسبت به كنترل افزايش معني داري داشتند. حجم تومور در گروه تمرين نسبت به كنترل كاهش معناداري داشت (0.03=P). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان چنين نتيجه گيري كرد احتمالا تمرين هوازي تداومي حجم تومور را كاهش مي دهد و با افزايش بيان ژن هاي AKT و mTORC1 عملكرد قلب را بهبود مي بخشد.