بررسي ارتباط پلي‌مورفيسم (rs1800872A/C) ژن اينترلوكين 10 با ابتلا به عفونت مزمن هپاتيت B

زمينه و هدف: سيتوكين ها نقش مهمي در تعديل پاسخ ايمني سلولي در عفونت با ويروس هپاتيت B ايفا مي كنند. اينترلوكين 10 عضوي از خانواده سيتوكين ها مي باشد. بيان كلي مولكول هاي آن به طور عمده توسط پلي مورفيسم هاي تك نوكلئوتيدي در ناحيه پروموتر ژن اين اينترلوكين كنترل مي شود. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط پلي مورفيسم تك نوكلئوتيدي ژن اينترلوكين 10 (rs1800872A/C) با عفونت مزمن هپاتيت B بود. روش كار: در اين تحقيق 130 فرد مبتلا به هپاتيت B مزمن و 130 فرد سالم شركت داشتند. شناسايي و تكثير قطعه ژني حاوي جايگاه پلي مورفيسم به روش واكنش زنجيره پليمراز (PCR) و تعيين ژنوتيپ با تكنيك چندشكلي قطعه محدود (RFLP) انجام گرفت. داده هاي حاصل از تعيين ژنوتيپ افراد دو گروه بيمار و شاهد با استفاده از نرم افزار IBM SPSS Statistics V.22 تجزيه و تحليل شدند. معني دار بودن تفاوت در فراواني آللي و ژنوتيپي بين دو گروه با آزمون مربع كاي (2 χ) به دست آمد. براي بررسي توزيع نرمال متغير سن از آزمون كولموگروف اِسميرنوف، و براي مقايسه ميانگين سن افراد در گروه شاهد و بيمار از آزمون غير پارامتريك مَن ويتني استفاده شد. ارزش p كمتر از 0.05 معني دار در نظر گرفته شد. به منظور حذف اثر عوامل مداخله گر احتمالي از آزمون رگرسيون لُجيستيك استفاده شد وOdds Ratio در محدوده اطمينان 95% محاسبه گرديد. يافته ها: فراواني ژنوتيپ هاي CC، AC و AA به ترتيب %40، %50.8 و %9.2 براي بيماران، و %56.9، %36.2 و %6.9 براي گروه كنترل به دست آمد. ارتباط معني داري به لحاظ آماري بين فراواني ژنوتيپ ها (0.025=p) و آلل هاي (0.017=p) پلي مورفيسم rs1800872A/C ژن اينترلوكين 10 در 2 گروه بيمار و كنترل مشاهده شد. نتيجه گيري: پلي مورفيسم rs1800872A/C ژن اينترلوكين 10 را مي توان به عنوان عامل ژنتيكي ميزباني مرتبط با استعداد ابتلاء به عفونت هپاتيت B يا پيشرفت بيماري در نظر گرفت.