فراواني و تعيين الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي سويه‌هاي باليني سودوموناس آئروژينوزا جدا شده از بخش‌هاي مختلف بيمارستان‌هاي تهران

زمينه و هدف: سودوموناس آئروژينوزا (Pseudomonas aeruginosa ) پاتوژني فرصت طلب و از عوامل مهم عفونت هاي بيمارستاني است. هدف اين مطالعه بررسي فراواني و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي سودوموناس آئروژينوزاهاي جدا شده از بخش هاي مختلف بيمارستان هاي تهران در سال 1392 است. روش كار: طي اين مطالعه مقطعي _ توصيفي، 180 نمونه طي دوره شش ماهه از بخش هاي مختلف هشت بيمارستان در تهران به روش نمونه گيري هدف دار از نوع موردشايع جمع آوري شد. شناسايي گونه ها به كمك تست هاي بيوشيميايي انجام گرفت و ميزان مقاومت آنتي بيوتيكي سويه هاي ايزوله شده توسط روش ديسك ديفيوژن(kirby bauer) بررسي شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده ها نيز از آزمون خي2 تحت نرم افزار SPSS 22 استفاده گرديد. يافته ها: از 180 نمونه كلينيكي، 159 ايزوله سودوموناس آئروژينوزا(111 مرد و 48 زن) شناسايي شد. سويه هاي جدا شده از منابع زخم(44.1%) و ادرار(29.8%) داراي بيشترين فراواني بودند. همچنين %97.5 داراي فعاليت بتا هموليتيك و تنها 2.5% بدون فعاليت هموليتيك(گاما هموليتيك) بودند. %88 ايزوله ها به حداقل يك يا بيشتر از يك آنتي بيوتيك مقاوم بودند. بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي در مقابل سفوتاكسيم(%62.9) و آزترئونام(%60.4) مشاهده شد و 70% سويه ها مقاومت چندگانه(MDR) از خود نشان دادند. نتيجه گيري: طي اين مطالعه سويه هاي سودوموناس آئروژينوزا كمترين مقاومت را در برابر ايمي پنم از خود نشان دادند كه اين آنتي بيوتيك مي تواند به عنوان گزينه اصلي درمان توصيه گردد. همچنين بالا بودن فراواني سويه هاي داراي مقاومت چندگانه، يك هشدار بسيار جدي تلقي مي گردد.