بررسي رابطه بين سبك مديريت مربيگرا و چابكي سازمان در دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 1393

مقدمه: نظام آموزش عالي و دانشگاه ها جهت بقا در فضاي تنوع و پيچيدگي نيازمند تغيير و يادگيري هستند. لذا هدف اين تحقيق بررسي رابطه بين سبك مديريت مربيگرا به عنوان يك روش جديد مديريتي با زبان يادگيري ضمني و چابكي سازماني به عنوان يك توانايي تغيير مداوم و غيرقابل پيش بيني است. روش بررسي: اين تحقيق از نوع هدف كاربردي و از حيث ماهيت توصيفي همبستگي است؛ همچنين از آنجا كه با استفاده از پرسشنامه هاي استاندارد مديريت مربيگري مك لين و همكاران و چابكي سازماني شريفي و ژانگ با مقياس رتبه اي ليكرت به صورت ميداني به جمع آوري داده ها پرداخته شده است، يك تحقيق پيمايشي است. آلفاي كرونباخ به دست آمده از 218 پرسشنامه جمع آوري شده از بين كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كه با فرمول كوكران به دست آمد، براي سبك مديريت مربيگرا 0/82 و چابكي 0/95 است. يافته ها: نتايج نشان داد كه شيوه مديريت مربيگري در دانشگاه علوم پزشكي با بعد پاسخگويي و شايستگي در حد متوسط و با ابعاد انعطاف پذيري و سرعت در حد ضعيف رابطه داشته است. همچنين آمار توصيفي حاكي از آن است كه مديريت مربيگرا و چابكي در حد متوسط در دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي وجود دارند و بين اين دو متغير با 0/258=R و با 0/95 درصد اطمينان رابطه وجود دارد. تمام تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار spss ويراست 20 انجام شده است. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان دهنده رابطه مثبت ومعنادار بين سبك مديريت مربيگرا و چابكي سازماني است. لذا سازمانهايي كه به دنبال مديريت مربيگرا و انجام كارهاي تيمي هستند بايد بدانند كه پاسخگويي مناسب ارزش آفرين، شايستگي باعث توسعه و پيشرفت دانش و مهارت در بين افراد، انعطاف پذيري، بالا بودن كيفيت توليدات و وجود نوآوري هاي جديد و وجود سرعت بيشتر در مقابل تغييرات و تحولات سازمان را به همراه خواهد داشت.