اثر يك دوره تمرينات هوازي موزون بر كيفيت خواب زنان جوان غير فعال

زمينه و هدف: شواهد نشان دهنده افزايش مشكلات خواب و كاهش كيفيت خواب در زنان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر يك دوره تمرين حركات موزون هوازي بر كيفيت خواب زنان جوان غير فعال اجرا گرديد. روش كار: 24 زن جوان سالم غير فعال به صورت تصادفي به دو گروه تمرين (12 نفر) و كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. كيفيت خواب شركت كنندگان با استفاده از پرسش نامه كيفيت خواب پيتزبورگ ارزيابي گرديد. برنامه تمريني شامل هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه بين 50 تا 60 دقيقه با شدت 60 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون هاي تي مستقل و زوجي مورد پردازش قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان دهنده افزايش معني دار كيفيت كلي و كفايت خواب گروه تمرين بود (به ترتيب، 0.000 =p و 0.000=p). همچنين، ميزان تأخير در به خواب رفتن، اختلالات خواب و اختلال در عملكرد روزانه گروه تمرين، به طور معناداري كاهش يافت (به ترتيب، p=0.032, p=0.007, p=0.006) هشت هفته تمرينات هوازي موزون منجر به افزايش معني دار كيفيت كلي و كفايت خواب و كاهش معني دار اختلالات خواب و اختلال در عملكرد روزانه گروه تمرين نسبت به گروه كنترل شد (به ترتيب، p=0.000, p=0.000; p=0.001, p=0.029). نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، شركت منظم در تمرينات حركات موزون هوازي، موجب بهبود كيفيت خواب و كاهش اختلالات خواب زنان جوان غيرفعال مي شود. از اين رو، پيشنهاد مي شود انجام تمرينات حركات موزون به عنوان راهبردي مؤثر جهت افزايش كيفيت خواب زنان جوان غيرفعال مورد استفاده قرار گيرد.