تأثير آموزش براساس نظريه رفتار برنامه ريزي شده بر ميزان مصرف ميان وعده هاي كم ارزش در مدارس متوسطه شهرستان چناران

زمينه و هدف: مصرف ميان وعده هاي كم ارزش در ميان دانش آموزان رواج دارد. از آنجا كه اين الگوي مصرف اغلب در بزرگسالي ادامه مي يابد و با بروز بيماري هاي مزمن در ارتباط است، لذا اين مطالعه با هدف تأثير آموزش براساس نظريه رفتار برنامه ريزي شده بر ميزان مصرف ميان وعده هاي كم ارزش در دانش آموزان پسر شهرستان چناران در سال 1393 انجام شده است. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي با شركت 50 دانش آموز پسر سال هشتم شهرستان چناران كه به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند، انجام شد. داده ها از طريق پرسشنامه جمع آوري گرديدند. متغيرهاي مورد بررسي قبل، بلافاصله و يك ماه پس از مداخله ارزيابي شدند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار 18SPSS و آزمون هاي آماري مجذور كاي، آزمون Ttest Paired، آزمون تي مستقل، آزمون من ويتني و ويلكاكسون تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: بعد از مداخله در مصرف ميان وعده هاي كم ارزش در گروه آزمون كاهش ديده شد و تغيير معنادار در نمره آگاهي از 2.48±4.72 به 2.29±6.40، (0.001 p)، هنجار انتزاعي از 2.87±10.56 به 3.98±13.36، (0.001 =p)، كنترل رفتاري درك شده از 3.19±14.88 به 3.13±17.24، (0.001 =p) و قصد رفتاري از 1.42±6.12 به 2.24±7.24، (0.004 =p) در گروه آزمون ديده شد، اما در مورد نمره نگرش اين تغييرات معني دار نبود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه مداخله آموزشي بر مبناي سازه هاي تئوري رفتار برنامه ريزي شده قادر است آگاهي، هنجار انتزاعي و كنترل رفتاري درك شده دانش آموزان را درباره مصرف ميان وعده هاي كم ارزش غذايي تغيير دهد و موجب كاهش مصرف آن ها گردد.