ارتباط متقابل پلي مورفيسمCETP Taq1Bو مقدار چربي دريافتيبر سطحHDL-cبا توجه به وضعيت پروفايل ليپيد در افراد مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: اختلال ليپيد از مشكلات اصلي افراد مبتلا به ديابت نوع 2 و از دلايل اصلي بيماري هاي قلبي و عروقي مي باشد. در اين مطالعه ارتباط بين پلي مورفيسم CETPTaq1Bو HDL-c در افراد داراي اختلال ليپيدي و طبيعي مبتلا به ديابت نوع 2 ساكن تهران با دريافت هاي مختلف چربي بررسي شد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي-مقايسه اي 184 نفرمبتلا به ديابت نوع 2 بررسي شدند. اطلاعات از تكميل پرسشنامه بسامد خوراك، انجام بررسي هاي تن سنجي و اندازه گيري سطوح ليپيدي سرمبدست آمد. پلي مورفيسم با روشPCR-RFLP بررسي شد. از آزمون هاي Chi-Square، ANOVA و ANCOVA جهت تجزيه و تحليل آماري استفاده شد. يافته ها: فراواني ژنوتيپ B1B1 بر اساس وضعيت پروفايل ليپيد افراد تفاوت معني دار داشت ( 0.01=P). بين پلي مورفيسم و سطح HDL-c ارتباط معني داري ديده نشد. ارتباط متقابل بين پلي مورفيسم و مقدار مصرف چربي كل بر سطح HDL-c در افراد بدون اختلال ليپيد وجود داشت (Pinteraction=0.02)، اما در افرادداراي اختلال ليپيد ارتباط متقابلي ديده نشد. در افرادي كه چربي كل پايين تري دريافت مي كردند، در ژنوتيپ B2B2 نسبت به ژنوتيپ B1B1 سطح HDL-c به طور معني داري بالاتر بود(0.03=P). نتيجه گيري: ژنوتيپ B1B1 احتمال ابتلا به اختلال ليپيد در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 را بالا مي برد. دريافت چربي كل رژيم غذايي بر ارتباط بين پلي مورفيسم CETPTaq1B و سطح HDL-c در بيماران بدون اختلال ليپيد موثر است.