تاثيرتوسعه بانكي بر انتشار CO2 درايران

مقدمه: شناسايي تاثير مصرف انرژي، رشد اقتصادي و تجارت خارجي بر ميزان انتشار CO2تا كنون هم در بعد داخلي و هم در بعد بين الملل در سطح وسيعي بررسي شده است، هر چند در زمينه چگونگي تاثيرگذاري توسعه مالي و توسعه بانكي بر ميزان انتشار CO2 تحقيقات بسيار اندكي بويژه در ايران صورت گرفته است. بنابراين هدف اصلي مقاله كنوني پوشش شكاف تحقيقاتي در اين زمينه مي باشد. روش بررسي: مطالعه حاضر يك تحليل سري زماني طي سال هاي 1390 1350 مي باشد. جهت بررسي وجود يا عدم وجود رابطه بلندمدت همجمعي ميان ميزان انتشار CO2و شاخص هاي توسعه بانكي در ايران، ضرايب بلند مدت با بهره گيري از روش هاي خود بازگشتي با وقفه هاي توزيعي(ARDL) و حداقل مربعات پويا (DOLS ) برآورد گرديد. همچنين جهت اجراي آزمون هاي اقتصاد سنجي از نرم افزارهاي Microfit(5.0) و Eviews(9.0) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد نسبت مانده تسهيلات سيستم بانكي به بخش خصوصي به توليد ناخالص داخلي(شاخص توسعه بانكي) موجب كاهش انتشار CO2 در ايران مي گردد. همچنين نتايج منطبق بر تئوري ها و بسياري از مطالعات تجربي نشان داد تاثير مصرف انرژي بر انتشار CO2در بلند مدت مثبت و معنادار است. نتيجه گيري: دولت مي تواند با سياست گذاري منسجم روي پرداخت تسهيلات سيستم بانكي به شركت ها، كيفيت محيط زيست را ارتقاء دهد. زيرا در اين چارچوب شركت ها براي دريافت تسهيلات از سيستم بانكي ملزم به اجراي برنامه هاي مدون براي كاهش پيامدهاي منفي مصرف انرژي شده و اين در بلند مدت منجر به انتشار CO2 كمتر مي شود