اثر بخشي آموزش زوج درماني مثبت نگر بر صميميت زناشويي و اميد به زندگي زنان

مقدمه: صميميت زناشويي يكي از عوامل مؤثر بر ثبات خانواده است. همچنين اميد به زندگي مي تواند اين صميمت را در زنان پررنگ كند. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي زوج درماني مثبت نگر بر افزايش صميميت زناشويي و اميد به زندگي زنان بود. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. 30 زن با روش نمونه گيري هدفمندانتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند.جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي اميد به زندگي اسنايدر و صميميت زناشويي واكر استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون آماري تحليل كواريانس استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد نمرات آزمودني ها در نمره اميد به زندگي و صميميت در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تغيير قابل ملاحظه اي داشته است. نتيجه گيري: نتايج بيانگر آن است، زوج درماني مثبت نگر مي تواند برافزايش اميد به زندگي و صميميت زناشويي تاثير بگذارد.