تأثير مداخله رفتار درماني ديالكتيكي بر نگرش به زندگي زنان افسرده

مقدمه: افسردگي يكي از شايعترين اختلالات روانپزشكي است كه نگرش به زندگي را در افراد تحت تأثير قرار مي دهد. هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر نگرش به زندگي زنان افسرده بود. روش بررسي: اين پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمايشي با پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود كه در 30 زن افسرده مراجعه كننده به مركز اورژانس اجتماعي شهرستان ميبد انجام شد. شركت كنندگان با استفاده از نمونه گيري هدفمند از جامعه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. ابتدا شركت كنندگان هر دو گروه به پيش آزمون نگرش به زندگي پاسخ دادند. سپس برنامه مداخله اي براي آزمودني هاي گروه آزمايش در 9 جلسه 2 ساعته برگزار شد، درحالي كه به شركت كنندگان گروه كنترل هيچ آموزشي ارائه نشد. بعد از اتمام آزمايش و دو ماه پس از آن، از هر دو گروه آزمايش و كنترل، پس آزمون و آزمون پيگيري به عمل آمد. درنهايت داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس يك راهه (آنكووا) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه نمرات شركت كنندگان گروه آزمايش در پرسشنامه نگرش به زندگي و زيرمقياس هاي آن (هدف در زندگي، انتخاب/مسئوليت، پيوستگي، پذيرش مرگ، خلاء وجودي و جستجوي هدف) به طور معني داري نسبت به گروه كنترل در پس آزمون افزايش پيدا كرده و اين افزايش تا مرحله پيگيري حفظ شده بود(P 0.01). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه رفتار درماني ديالكتيك مي تواند روش مناسبي جهت اصلاح نگرش به زندگي در زنان افسرده باشد.