تاثير هيپنوتيزم درماني بر اضطراب مرگ بيماران مبتلا به لوسمي ميلوئيد حاد تحت درمان شيمي درماني

زمينه و هدف: سرطان اصولاً يك بيماري ژنتيك است و اختلالات ميلوئيد به گروهي از سندرم ها اطلاق مي شود كه رابطه تنگاتنگ با يكديگر داشته و از طريق تكثير خودكامانه يك يا چند نوع سلول مغز استخوان، مشخص مي گردند. يكي از عوارض شايع رواني در بيماران مبتلا به سرطان، پيوند اضطراب و به ويژه اضطراب مرگ است. اين نوع اضطراب مي تواند به عنوان يكي از تشخيص هاي مهم روانشناختي در بيماران مبتلا به سرطان مطرح باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير هيپنوتيزم اضطراب مرگ بيماران مبتلا به لوسمي ميلوئيد حاد تحت درمان شيمي درماني انجام شد. روش كار: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي، گروه كنترل و آزمايش با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه بيماران مبتلا به لوسمي ميلوئيد حاد تحت درمان شيمي درماني دركلينيك باغبان و بيمارستان امام خميني شهرستان ساري كه داراي پروند پزشكي و آزمايش فلوسايتومتري در تشخيص لوسمي ميلوئيد حاد بودند كه تعدادشان 86 نفر بوده و نمونه به حجم 26 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (13 نفر) و گروه كنترل (13 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه اي كه جهت جمع آوري اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شد عبارت بود از پرسشنامه اضطراب مرگ كالت لستر شش جلسه هيپنوتيزم درماني براي گروه آزمايش اجرا شد و براي تجزيه و تحليل آماري داده ها از تحليل كوواريانس به كمك نرم افزار SPSS₂₂ استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه هيپنوتيزم به طور معنادار موجب كاهش اضطراب مرگ خود، ديدن خود در حال مرگ، مرگ اطرافيان، ديدن اطرافيان در حال مرگ و اضطراب مرگ در حالت كلي گرديده كه از لحاظ آماري معنادار بود (001/0p lt;). نتيجه گيري: مي توان گفت كه مداخله هيپنوتيزم يك مداخله موثر بر ابعاد اضطراب مرگ در بيماران مبتلا به لوسمي ميلوئيد حاد تحت درمان شيمي درماني است و مي تواند به عنوان يك روش غير تهاجمي دردسترس تيم مراقبان بهداشتي قرار گيرد.