كاربرد مدل ريسك رقابتي در شناسايي عوامل موثر بر زمان بقاي بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال

سابقه وهدف:سرطان كولوركتال يكي از شايع ترين سرطان هاي دستگاه گوارش در ايران نيز مي باشد. در سال هاي اخير ميزان بقاي اين سرطان افزايش داشته است. بنابراين هدف اين مطالعه برآورد بقا و تعيين عوامل موثر بر بقاي بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال با استفاده از مدل ريسك رقابتي است. مواد و روش ها: در اين تحقيق از اطلاعات 1060 بيمار مبتلا به سرطان كولوركتال ثبت سرطان مركز تحقيقات گوارش و كبد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي طي سال هاي 83 تا 94 به صورت يك مطالعه گذشته نگر استفاده شد.تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از مدل ريسك رقابتي صورت گرفت.نرم افزار مورد استفاده براي تجزيه وتحليل داده ها stata نسخه 11 و سطح معني داري نيز 0.05 در نظر گرفته شد . يافته ها: درپايان پيگيري مشخص شد كه به ترتيب تعداد380 نفر(35.8%) مرگ در اثر سرطان كولوركتال ، 49 نفر(4.6 %) مرگ در اثر ساير وقايع و 631 نفر (59.5%) تا پايان مطالعه زنده مانده بودند. ميانگين مدت زمان بقا براي 1060 بيمار برابر با 1.46 plusmn; 56.96 ماه با ميانه ي 45.5 ماه بود. تحليل چند متغيره اين داده ها نشان داد كه عواملي همچون، سن حين تشخيص و شاخص توده ي بدني(BMI) بر مرگ در اثر سرطان كولوركتال اثر معني داري دارند(0.05 P). نتيجه گيري: در حضور ريسك هاي رقيب به كارگيري مدل رگرسيون ريسك رقابتي نسبت به مدل رگرسيون كاكس كارايي بيش تري در شناسايي عوامل خطر بر پيش آگهي زمان بقاي بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال داشت.