برآورد تعداد موارد مرگ قلبي- عروقي، سكته قلبي و بيماري مزمن انسداد ريوي ناشي از تماس با آلاينده دي اكسيد گوگرد در هواي شش شهر صنعتي ايران

زمينه و هدف: آلودگي هوا به عنوان يكي از مضرات توسعه ناپايدار بدون ملاحظات زيست محيطي، علاوه بر تخريب محيط زيست، سبب اثرات بهداشتي كوتاه و بلند مدت زيادي مي گردد؛ بنابراين تحقيق حاضر با هدف كمي سازي و برآورد پيامدهاي بهداشتي منتسب به آلاينده SO2 در شش شهر (تهران، مشهد، اصفهان، شيراز، تبريز و اروميه) در سال 1390 با استفاده از مدل AirQ انجام گرفت. روش كار: ابتدا داده هاي خام مربوط به آلاينده SO2 از سازمان هاي محيط زيست شهرهاي تحت بررسي اخذ گرديد. سپس طبق معيارهاي WHO و برنامه نويسي در نرم افزار Excel، شاخص هاي مورد نياز در نرم افزار AirQ محاسبه گرديد، در نهايت نتايج به صورت موارد مرگ و مير در قالب جداول و گراف ارائه گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد متوسط غلظت ساليانه SO2 در شهرهاي تهران، مشهد، شيراز، اصفهان، تبريز و اروميه به ترتيب 49، 31، 11، 12، 21 و 76 micro;g/m3 مي باشد. بيشترين و كمترين تعداد تجمعي مرگ قلبي عروقي منتسب به آلاينده SO2 مربوط به شهر اروميه و تبريز به ترتيب 89 نفر با جزء منتسب 5.64 و 32 نفر با جزء منتسب 0.91 است. نتيجه گيري: ميزان آلودگي در كلان شهرهاي ايران روز به روز افزايش يافته و شديدتر مي شود، بنابراين نيازمند توجه هرچه بيشترمسئولين و متخصصين امر جهت كنترل آلودگي هوا مي باشد.