اثر هشت هفته تمرين استقامتي توام با مهار كننده نيتريك اكسايد سنتاز بر آپلين بافت عضله قلبي و گلوكز پلاسما در موش هاي نر پير

زمينه و هدف: هدف از اجراي اين پژوهش بررسي اثر هشت هفته تمرين استقامتي و مهار كننده نيتريك اكسايد بر آپلين بافت عضله قلبي و گلوكز در رت هاي نر سالمند بود. روش كار: به همين منظور 24 سر موش صحرايي نر با نژاد ويستار 20 ماهه از انستيتو رازي خريداري و به مركز تحقيقات منتقل شدند كه به صورت تصادفي به 4 گروه كنترل، تمرين، مهاركننده و تمرين مهاركننده تقسيم شدند. دوره تمريني به مدت 8 هفته اجرا شد كه هر هفته 5 روز و شدت تمرين 75-80 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي بود. تمامي موش ها 72 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني و بعد از 24 ساعت ناشتايي كشته و نمونه هاي بافت قلب جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آماري آناليز واريانس يك طرفه و آزمون توكي در سطح معناداري p 0.05 انجام شد. نتايج: نتايج آزمون تحليل واريانس يك طرفه نشان داد بين اپلين بافت عضله قلبي گروه ها اختلاف معني داري وجود دارد (p=0.003). با وجود اين، نتايج نشان داد بين سطوح گلوكز گروه ها اختلاف معني داري وجود ندارد(p=0.157). نتيجه گيري: اين احتمال وجود دارد كه تركيبي از تمرين استقامتي و مهار كننده نيتريك اكسايد، سطوح آپلين بافت عضله قلبي را تغيير دهد.