تحليل اثرات مديريت جهادي بر ادراك كاركنان از سياست سازماني با تمركز بر نقش ميانجي فضيلت سازماني موردمطالعه: بيمارستان امام جعفر صادق (ع) ميبد

مقدمه: مديريت جهادي نوعي سبك نوين و بومي مديريت است كه از يك سو وابسته به علم و تجربه و از سوي ديگر متكي بر توكل و قصد قرب الهي است، هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات مديريت جهادي و ابعاد آن بر روي ادراك كاركنان از سياست هاي سازماني با توجه به نقش ميانجي فضيلت سازماني است. روش بررسي: اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده هاي موردنياز توصيفي علّي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل 480 نفر پرسنل بيمارستان امام جعفر صادق (ع) ميبد است كه با استفاده از جدول مورگان تعداد 214 نفر به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده و با پرسش نامه 44 سؤالي با طيف ليكرت 5 گزينه اي كه روايي و پايايي آن تائيد شده است، موردبررسي قرار گرفتند. براي تحليل آزمون فرضيات از روش مدل سازي معادلات ساختاري (حداقل مربعات جزئي) و از نرم افزارsmart pls3 استفاده شده است. يافته ها: نتايج تحليل حاكي از تاثير معنادار(tvalue مساوي22.7) و مثبت(80 درصد) مديريت جهادي بر فضيلت سازماني و تاثير معنادار(tvalue مساوي5.2) و معكوس (27درصد) فضيلت سازماني بر ادراك از سياست سازماني دارد. هم چنين متغير فضيلت سازماني قريب 50 درصد اثر ميانجي گري دارد. نتيجه گيري: مديريت جهادي به عنوان سبك نوين مديريتي مي تواند در جهت بهبود و تحول مديريتي در حوزه بهداشت و درمان اثرات مثبتي را در جهت ارتقاء فضايل و افزايش اعتماد، همدلي و همكاري و كاهش اثرات مخرب رفتارهاي سياسي و ادراكات آن داشته باشد.