بررسي ارتباط بين پروتئين واكنشي c فوق حساس (HS-CRP) با عملكرد دياستوليك قلب در بيماران مبتلا به پرفشاري خون اوليه مراجعه‌كننده به كلينيك تخصصي قلب شهر ايلام در سال 1392

زمينه و هدف: فشارخون بالا يك بيماري شايع و بدون علامت است و به سادگي تشخيص داده مي شود و به راحتي قابل درمان است، ولي در صورت عدم درمان باعث بروز عوارض كشنده در بيماران شده و علت 6% از موارد مرگ و مير در دنيا است، لذا هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين پروتئين واكنشي c فوق حساس (HSCRP) با عملكرد دياستوليك قلب در بيماران مبتلا به پرفشاري خون اوليه بود. روش كار: اين مطالعه به صورت موردشاهدي (CaseControl) انجام شد. جامعه آماري شامل بيماران مبتلا به پرفشاري خون اوليه مراجعه كننده به مطب تخصصي قلب شهر ايلام در سال 139192 بود. بر اساس يافته هاي اكوكارديوگرافي داپلر بافتي، اين بيماران به دو گروه با اختلال عملكرد دياستولي و بدون اختلال عملكرد دياستولي تقسيم شدند و سطح سرمي HSCRP اين بيماران با هم مقايسه شد و سطوح HSCRP سرمي پايه در افراد به چهار گروه كمتر از نيم ميلي گرم بر ليتر% 5/01 ميلي گرم بر ليتر، 13 ميلي گرم بر ليتر و بيشتر از 3 ميلي گرم بر ليتر تقسيم و ارتباط آن با متغيرهاي مختلف بررسي شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و فراواني) و تحليلي (آناليز واريانس يك طرفه) و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: 22 نفر از بيماران (31%) مرد و 49 نفر (69%) زن بودند. ميانگين و انحراف معيار سن بيماران 7/5 plusmn; 42/45 سال بود، 1/76% دياستوليك ديس فانكشن داشتند. همراهي بالايي بين HSCRP سرم با دياستوليك ديس فانكشن وجود داشت (079/0p=). نتيجه گيري: همراهي بالايي بين سطح سرمي HSCRP سرم با دياستوليك ديس فانكشن وجود دارد، هر چه سطح HSCRP بالاتر باشد احتمال وجود دياستوليك ديس فانكشن آن بالاتر مي رود.