تحليل شكاف مواجهات باليني دانشجويان پزشكي دوره كارآموزي اطفال با استاندارد: ارائه راهكارهاي مداخله اي براي بهبود صلاحيت باليني

زمينه و هدف: بررسي مواجهات باليني دانشجويان پزشكي در ارزيابي عرصه آموزش باليني و جبران كمبودهاي آموزش باليني اهميت دارد. اين مطالعه با هدف تحليل شكاف مواجهات باليني دانشجويان پزشكي با استاندارد در حداقل هاي آموزشي دوره كارآموزي اطفال و ارائه راهكارهاي مداخله اي براي بهبود صلاحيت باليني در فصول مختلف سال تحصيلي 94 -93 انجام شد. روش كار: اين مطالعه بصورت توصيفي تحليلي و مقطعي در 129 دانشجوي پزشكي در سه دوره كارآموزي اطفال دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سه فصل پائيز، زمستان و بهار، انجام شد. ابزار جمع آوري اطلاعات چك ليست استاندارد براي مقايسه تعداد مواجهات باليني ثبت شده در لاگ بوك دانشجويان با استاندارد در حداقل هاي آموزشي بوسيله آزمون Mann ndash; Whitney U بود (0.05 p) و معني داري مقايسه مواجهات با ميزان استاندارد، به صورت كمينه، حد وسط و بيشينه مواجهه تعيين شد. يافته ها: بر اساس شرايط ورود به مطالعه نتايج مواجهات باليني 97 دانشجو بررسي شد (2%/75). ميانگين مواجهات در گردش هاي آموزشي: عمومي، اورژانس، درمانگاه و تنفس در بيش از نيمي از حداقل هاي آموزشي بسيار پايين تر از استاندارد بود. در مقابل گردش هاي ذكر نشده وضعيت مطلوبتري داشتند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده در كمبودهاي آموزش باليني دوره كارآموزي اطفال، در مجموع 33 مورد از 63 حداقل باليني در تحليل شكاف، كمينه مواجهه داشتند و از اين رو براي جبران آن مداخلات آموزشي از جمله كارگاه، فيلم، اسلايدهاي آموزشي و معرفي مورد پيشنهاد مي شود.