پيش‌بيني ابتلا به نئوپلازي تروفوبلاستيك حاملگي با استفاده از داده هاي طولي هورمون گونادوتروپين جفتي انسان طي 21 روز پس از تخليه مول

زمينه و هدف: نئوپلازي تروفوبلاستيك حاملگي (Gestational Trophoblastic Neoplasia ) فرم بدخيم بيماريهاي تروفوبلاستيك بارداري است كه قابليت متفاوتي در متاستاز و تهاجم موضعي دارد. به همين خاطر هدف از انجام اين مطالعه، شناسايي يك نشانگر طولي كاربردي و مناسب با استفاده از مقادير سرم گنادوتروپين جفتي انسان طي 21 روز پس از تخليه مول براي پيش بيني زودهنگام نئوپلازي تروفوبلاستيك حاملگي در زنان مبتلا به حاملگي مولار است. روش كار: در مطالعه گذشته نگر حاضر از پرونده 201 بيمار مبتلا به مول هيداتيفرم با توجه به نتايج پاتولوژي آنها كه از سال 1382 تا 1392 به يكي از مراكز درماني تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي مراجعه كرده اند، استفاده گرديد. با استفاده از يك مدل اثرات تصادفي مشترك دو مرحله اي ارتباط بين اندازه هاي تكراري هورمون β-hCG (به صورت نشانگر طولي) و بروز GTN مورد ارزيابي قرار گرفت. براي تعيين توان مقادير β-hCG براي پيش بيني GTN از منحني راك در نرم افزار آماري R ورژن 2.15.3 استفاده شد. يافته ها: از ميان 201 بيمار، 171 (85.1%) آنها بهبود خودبه خودي داشتند و باقي مانده افراد دچار بيماري GTN شدند (14.9%). رويكرد مدل بندي ما نشان داد كه غلظت bhCG به صورت اندازههاي تكراري (در هفته هاي 0، 1، 2، 3) به طور صحيح مي تواند 86.6% از بيماران مبتلا به GTN و 83% از بيماران با بهبود خود به خودي را طبقه بندي كند. سطح زير منحني راك براورد شده برابر با 91.2% بود. نتيجهگيري: يافتههاي ما نشان داد كه اندازه گيريهاي تكراري غلظت β-hCG، دقت پيش بيني بالايي براي تشخيص زود هنگام GTN دارد. بنابراين، براي زنان كه از حاملگي مولار رنج ميبرند، كنترل بر روند سه هفته اي از اين نشانگر براي تشخيص زود هنگام اين سرطان توصيه ميشود.