رقابت، ماليات‌ستاني و ارتقاي كيفي خصوصي‌سازي

سابقه مالكيت، مديريت دولتي و ناكارآمدي حاصل از آن، عرصه پژوهش هاي علمي را براي چاره يابي گشود. انديشمندان اقتصادي و سياست گزاران معتقدند خصوصي سازي مي تواند ميزان اين ناكارآمدي را كنترل و چه بسا معكوس گرداند. برخي با تحليل نتايج خصوصي سازي مبتني بر معيارهاي كارايي و برابري در كشورهاي مختلف شاهد نتايج مثبتي مانند خصوصي سازي در بازارهاي رقابتي و نتايج منفي مانند خصوصي سازي در زيرساخت هايي نظير آب بودند و برخي از انديشمندان، آثار توزيعي خصوصي سازي را مبتني بر معيار برابري مورد تحليل قرار دادند. دسته سوم، با تحليل خودِ خصوصي سازي به اين پرسش پاسخ دادند كه آيا خصوصي سازي به طور مستقل مي تواند آثار مثبت يا منفي به بار آورد يا آثار منتسب به خصوصي سازي نتيجه مشترك خصوصي سازي و ساير سياست هاي دولت است؟ در اين پژوهش كوشش مي گردد ابتدا با اتكا به پژوهش هاي سه گروه فوق و تفاوت هاي آنها، نخست خصوصي سازي كارآمد را در ارتباط با سياست هاي ديگر، به خصوص سياست ايجاد رقابت، ممكن دانست؛ دوم به تعامل ماليات ستاني و خصوصي سازي پرداخت كه كمتر مورد توجه بوده است. به عبارت ديگر، نويسندگان مدعي هستند كه ايجاد رقابت و ارتقاي فرآيند ماليات ستاني از ذاتيات و غايات خصوصي سازي موفق است، اما انتقال مالكيت اموال دولتي به بخش خصوصي اثر كوتاه مدت خصوصي سازي است.