كم‌خوني و عوامل مؤثر بر آن در خودكشي با مسموميت عمدي

مقدمه: يكي از شايع‌ترين روش‌هاي خودكشي مسموميت عمدي مي‌باشد. ارتباط كم‌خوني با بعضي از بيماري‌هاي رواني و نيز ارتباط بيماري‌هاي رواني با خودكشي پيش از اين مشخص شده است، اما با توجه به عدم در دسترس بودن مطالعه‌اي در خصوص اثر كم‌خوني بر خودكشي (مسموميت عمدي)، اين مطالعه جهت بررسي اين اثر انجام گرفت. روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه‌ي مقطعي به صورت توصيفي– تحليلي بود كه در بخش مسمومين مركز آموزشي درماني نور و حضرت علي اصغر (س) انجام گرفت. در اين مطالعه 601 بيمار با تشخيص مسموميت عمدي (خود كشي) بررسي شدند. داده‌‌هاي حاصل با استفاده از آزمون χ2 و رگرسيون لوجستيك مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: شيوع كم‌خوني در بيماران مورد بررسي 33.8 درصد بود. كم‌خوني در بيماران با توجه به سن، جنس و وجود اختلال دو قطبي اختلاف معني‌داري را نشان داد. آزمون رگرسيون لوجستيك نشان داد كه شانس خودكشي در بيماران خانم با كم‌خوني بيشتر از آقايان با كم‌خوني بود (0.022 = P). ريسك مسوميت عمدي در بيماران با كم‌خوني و اختلال دو قطبي 2.32 برابر بيماران با كم‌خوني و بدون اختلال دو قطبي بود (0.01 = P). با افزايش سن بيماران تا سن 60 سالگي كم‌خوني سبب افزايش مسموميت عمدي مي‌شد. نتيجه‌گيري: جنسيت، سن و وجود اختلال دو قطبي از فاكتور‌هاي مؤثر و در ارتباط با كم‌خوني در بيماران با مسموميت عمدي (خودكشي) مي‌باشند.