آنژيوژنز در سلامت و بيماري: نقش فاكتور رشد اندوتليوم عروقي

مقدمه: آنژيوژنز به تشكيل عروق خوني جديد از عروق موجود اطلاق مي‌شود. اين پديده در شرايط پاتوفيزيولوژيكي مثل رتينوپاتي و نفروپاتي ديابتي، آترواسكلروز، اندومتريوز، هيپرتانسيون و رشد تومور ديده مي‌شود. در حالي كه آنژيوژنز در شرايط فيزيولوژيك در ترميم زخم، تخمك‌گذاري و سيكل‌‌هاي قاعدگي روي مي‌دهد. فرايند آنژيوژنز به تعادل بين فاكتور‌هاي تحريك‌كننده و مهاركننده‌ي آنژيوژنز بستگي دارد. فاكتور كليدي مؤثر در تكثير و مهاجرت سلول‌‌هاي اندوتليال كه اساس تشكيل هر رگ جديدي است فاكتور رشد اندوتليوم عروقي (Vascular Endothelial Growth Factor يا VEGF) است. استراتژي آنژيوژنز درماني شامل مهار آنژيوژنز غيرطبيعي در مواردي هم‌چون ديابت و تومور و تحريك آنژيوژنز در بيماري‌هاي ايسكميك قلبي يا بيماري‌‌هاي عروق محيطي يك روش جديد درماني محسوب مي‌گردد. در اين مقاله‌ي مروري ابتدا به آنژيوژنز در شرايط فيزيولوژيك و عوامل مؤثر بر آن به خصوص VEGF و سپس نقش آن در برخي بيماري‌ها پرداخته شده است.