مقايسه تأثير 12 هفته تمرين هاتايوگا و تمرين هوازي بر مقادير سرمي كورتيزول و استرس، اضطراب و افسردگي زنان مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: پژوهش حاضر، تأثير 12 هفته تمرين يوگا بر مقادير سرمي كورتيزول و استرس، اضطراب و افسردگي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش كار: نوع پژوهش توسعه اي و روش پژوهش حاضر نيمه تجربي است. تعداد 45 نفر از بانوان ديابتي شهر سمنان با ميانگين سن (3.35 ±46.85 سال)، وزن (17.18 ±69.79 كيلوگرم)، قد (5.00 ±155.03 سانتي متر)، شاخص توده بدني (BODY MASS INDEXBMI) 5.00 ±29.64 كيلوگرم بر متر مربع) و با 2.69 ±6.46 سال سابقه ديابتي شدن انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه تمرين يوگا (15=N ) و تمرين هوازي (14= N) و گروه كنترل (12=N ) قرار گرفتند. برنامه تمريني به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقيقه انجام شد. خون گيري در 48 ساعت قبل از شروع تمرين و 48 ساعت بعد از اتمام برنامه تمريني براي سنجش كورتيزول انجام شد. از پرسش نامه DASS21 براي سنجش استرس، اضطراب و افسردگي استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماري آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA)، تعقيبي توكي و آزمون هاي تي در سطح معناداري 0.05 P و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرين يوگا باعث كاهش هورمون كورتيزول و نيز بهتر شدن استرس، اضطراب و افسردگي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 شد. همچنين، 12 هفته تمرين هوازي موجب كاهش هورمون كورتيزول و بهتر شدن استرس زنان مبتلا به ديابت نوع 2 گرديد. نتيجه گيري: به طور كلي مي توان گفت تمرين يوگا و تمرين هوازي هر دو مي توانند آثار مفيدي بر دستگاه هورموني و استرس زنان ديابتي داشته باشد، اما اين آثار پس از تمرين يوگا بيشتر و مفيدتر است.