بررسي عوامل مرتبط با اختلالات تكاملي در نوزادان كم وزن مبتلا به اختلالات تنفسي بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان

زمينه و هدف: پيشرفت درعلم پزشكي و موفقيت در افزايش ميزان بقاي نوزادان آسيب پذير، مسئله ي ميزان تكامل عصبي اين كودكان در آينده را مطرح كرده است. اختلالات تكاملي و رفتاري، شايع ترين مشكل در اين نوزادان پس از ترخيص از بخش مراقبت ويژه نوزادان مي باشد. طيف وسيعي از علل در بروز اختلالات تكاملي نقش دارند. با توجه به اهميت موضوع و كمبود اطلاعات دقيق در خصوص عوامل خطر مربوطه، در اين مقاله به بررسي عوامل مرتبط با اختلالات تكاملي نوزادان كم وزن با سابقه مراقبت در بخش مراقبت ويژه نوزادان پرداخته شد. روش كار: اين مطالعه كوهورت بر روي 76 نوزاد 244 ماهه با سابقه بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان حضرت زينب (س) شيراز با ميانگين وزني (1800گرم) انجام شد. اين نوزادان بر اساس پرسشنامهASQ ارزيابي تكاملي گرديدند. اطلاعات با استفاده از آزمون هاي آماري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در ارزيابي با آزمون ASQ، آزمون آماري ضريب همبستگي ارتباط معني داري را بين اختلال تكاملي با تهويه مكانيكي، مدت زمان بستري، تزريق سورفكتانت و بتامتازون، تشخيص اوليه و نهايي بيماري ها نشان نداد (1 r). آزمون T-Test تفاوت معني داري را بين ميانگين وجود زايمان پرخطر و ميانگين انجام عمل احياي پيشرفته در كودكان دچار اختلال تكاملي و كودكان سالم نشان نداد (P 0/05). نتيجه گيري: هرجند پيشرفت در تنفس درماني، سيستم نظارت، روش هاي غيرتهاجمي، و مراقبت تكاملي، باعث كاهش مرگ و مير نوزادان نارس و كاهش عوارض درمان نارسي شده است، در اين مطالعه ارتباطي بين وضعيت تكاملي كودكان 4 تا 24 ماهه نارس با مشكلات آن ها در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان ديده نشد. براي كسب نتايج تكاملي بهتر، بايستي اختلالات تكاملي را در سريع ترين زمان ممكن شناسايي كرده و توانبخشي نوزادان كم وزن را، در كوتاه ترين زمان پس از ترخيص از بخش مراقبت ويژه آغاز نماييم.